Παρασκευή 29 Φεβρουαρίου 2008

Ες αύριον -ή και μεθαύριον- τα σπουδαία


Έχω βαρεθεί να διαβάζω και να ακούω φωνές σαν κι αυτές που δημοσιεύω παρακάτω. Δε θυμάμαι που βρήκα αυτό το απόσπασμα, νομίζω πως δεν έχει σημασία κιόλας, αλλά γράφτηκε τώρα πρόσφατα με την ευκαιρία της εκλογής του Δ. Χριστόφια στο ανώτατο αξίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
«Οι ελληνοκύπριοι δεν μπορούν να πατούν πια σε δύο βάρκες …Οι ελληνοκύπριοι έχουν για πολλά χρόνια βολευτεί σε ψευδαισθήσεις. Πατούν σε δύο βάρκες. Από τη μια απορρίπτουν λύση τύπου Ανάν. Από την άλλη, όμως, επιμένουν στο μη ρεαλιστικό στερεότυπο της συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους σ’ ένα ενιαίο κοινό κράτος…Ξεχνούν πως το πραγματικό δίλημμα είναι διχοτόμηση τύπου Ανάν ή διχοτόμηση που κατά το δυνατόν θα εξασφαλίζει τα συμφέροντα του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν υπάρχει πια περιθώριο ούτε για να διατηρηθεί η σημερινή ασταθής ισορροπία της μη λύσης. Από τη στιγμή που η Κύπρος εντάχτηκε στην Ε.Ε., το Κυπριακό κατέβηκε οριστικά από το ράφι…».

Η ανάγνωση τέτοιων δημοσιευμάτων με κάνουν να θυμώνω, γιατί μου υπενθυμίζουν την άποψη ορισμένων οι οποίοι ισχυρίζονται πως το κυπριακό πρόβλημα είναι ένας βραχνάς για την Ελλάδα και πως πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με αυτό γιατί έχουμε και άλλα, πιο σοβαρά θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθούμε. Δεν αναγνωρίζουν -ή μήπως το γνωρίζουν;- πως τέτοιες αντιλήψεις και διαθέσεις μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, όπου η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει ποικίλα θέματα, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αλλά περί άλλων τυρβάζει (Ζαχοπουλειάδα και παράπλευρα θέματα, οικονομικά σκάνδαλα πάσης φύσεως, αλληλοφαγώματα ΜΜΕδων, Σκοπιανό, bloggers κ.ά.).

Με ενοχλεί, με θυμώνει, με εξοργίζει το γεγονός ότι όλα –μα όλα- τα θέματα τα εκκρεμή, δεν τα αντιμετωπίζουμε vis-a-vis, αλλά τα αφήνουμε στον …πανδαμάτορα χρόνο. Καταφεύγουμε στη …μη λύση τους, τα παραδίδουμε (υπό μορφή …σκυταλοδρομίας) η μία κυβέρνηση στην επόμενη, δημιουργούμε επιτροπές (σοφών ή μη) για να τα επεξεργαστούν να προτείνουν και να …μην εφαρμοστούν, τα παραπέμπουμε σε …διεθνή διαιτησία, τα …αρχειοθετούμε (όταν δε μας συμφέρει), τα βγάζουμε από τη ντουλάπα για να τα ξαναμνημονεύσουμε και τα παραπέμψουμε στις …ελληνικές καλένδες.

Να απαριθμήσω ορισμένα: Κυπριακό, Σκοπιανό, Ελληνοτουρκικά, ασφαλιστικό, άναρχη «εισβολή» λαθρομεταναστών (ωπ, σας προλαβαίνω: άλλο υποδοχή, φιλοξενία, παροχή κάθε είδους ανθρωπιστικής βοήθειας, τακτοποίηση, χορήγηση ασύλου ακόμη και υπηκοότητας και άλλο «εισβολή»), παιδεία, κτηματολόγιο, ρυθμιστικά πόλεων, δασολόγιο, αυθαίρετα, η δημόσια διοίκηση (εδώ θέλω να τοποθετηθώ απέναντι σε όλους τους υπουργούς οι οποίοι όταν δεν έχουν νέες ιδέες, προτάσεις και οράματα ..ευαγγελίζονται την εξυγίανση του δημόσιου τομέα) και άλλα πολλά. Προσθέστε κι άλλα τόσα. Τόσα, όσα θυμάστε από τα …παιδικά σας χρόνια.


Και ξανάρχομαι στο κυπριακό. Για την ακρίβεια στην Κύπρο. Η νέα διακυβέρνηση νομίζω δίνει το μήνυμα και στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στον Κεντροαριστερό (ή αριστεροκεντρικό) χώρο: ότι μπορούν -αν θέλουν- να καταλήξουν σ’ ένα modus vivendi, για να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει. Ας το δοκιμάσουμε λοιπόν. Μήπως εκεί βρεθεί η λύση. Το know how υπάρχει. Οι κυπράιοι το δοκίμασαν και το ξαναδοκιμάζουν.

Έγινα κι εγώ blogger για να γράφω...

Ξεκίνησα κι εγώ σαν ένας ...επώνυμος blogger (phlou...flis με λένε και σας το μαρτυρώ) να γράφω και να αναρτώ στο διαδίκτυο, μια μέρα του Δεκέμβρη του 2007. Σήμερα, 29 του Φλεβάρη, μετά από αυτή την ιστορία με τους εκβιασμούς μέσω ενός άλλου blog, ξανασκέφτηκα τους λόγους τους οποίους με ώθησαν να χρησιμοποιήσω αυτό το νέο μέσο έκφρασης. 'Ετσι, σας παραθέτω κάποιους από τους λόγους, που πρόχειρα σκέφτηκα, για να γράφω.

'Εχουμε και λέμε λοιπόν, ο -άνωθεν- υποφαινόμενος: Γράφω...

... στα ιστολόγιά μου πράγματα που δεν δημοσιεύουν επώνυμα οι εμπορικές εφημερίδες.
... στα ιστολόγιά μου αυτά που πιστεύω, καταλαβαίνω και βλέπω -ή νομίζω πως…- αλλά δεν τα διαβάζω στα ΜΜΕ.
... στα ιστολόγιά μου διότι πιστεύω αυτά που γράφω και τα γράφω χωρίς να πληρώνομαι γι αυτό.
... στα ιστολόγιά μου διότι είμαι ελεύθερος να τα γράφω και δεν εντέλλομαι από κανέναν προς τούτο.
... στα ιστολόγιά μου και δε με ενδιαφέρει κιόλας αν θα τα διαβάσει κανείς ή ακόμα κι αν τα διαβάσει, έχει δικαίωμα να μην τα ασπαστεί και να διαφωνήσει, εγγράφως μάλιστα.
... στα ιστολόγιά μου γιατί δε θέλω να διαμορφώσω κοινή γνώμη αλλά να ανταλλάξω γνώμες με τους άλλους.
... στα ιστολόγιά μου και αυτά που ίσως δε γράφουν ή δεν τους επιτρέπετε να γράφουν τα εμπορικά ΜΜΕ.
... στα ιστολόγιά μου γιατί δεν μου το απαγορεύει κανείς αλλά και δε μου το υπαγορεύει συνάμα.
... στα ιστολόγιά μου διότι γνωρίζω πως αν κάποια από τις αναρτήσεις μου θεωρηθεί λίβελλος, ή συκοφαντία, ή … , γνωρίζουν ποιος είμαι και πού θα με βρουν και μάλιστα εν γνώσει μου.
... στα ιστολόγιά μου επώνυμα, διότι γνωρίζω πως στο διασυνδεδεμένο κόσμο, τον ενσύρματο μα και τον ασύρματο, η ανωνυμία ή η αίσθηση της ανωνυμίας χάνεται.
... στα ιστολόγιά μου γιατί κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύσει την ελευθερία που έχω όσον αφορά στην έκφραση και στο λόγο.
... στα ιστολόγιά μου γιατί μπορώ να εκθέσω τις απόψεις μου χωρίς λογοκρισία.
... στα ιστολόγιά μου ανώνυμα γιατί έτσι πρέπει να είναι το διαδίκτυο, για να μη μπορεί να ελεγχθεί από κανένα κέντρο, από καμία εξουσία.
... στα ιστολόγιά μου γιατί τα μηνύματα που θέλω να στείλω είναι αμφίδρομα, γράφω και όσοι θέλουν, μου γράφουν.
... στα ιστολόγιά μου γιατί νοιώθω πως η δύναμη του μέσουκαι του διαδικτύου συνάμα- είναι το χάος. Όμως γνωρίζω πως μέσα σ’ αυτό το χάος υπάρχει η τάξη
... στα ιστολόγιά μου και νοιώθω τη δύναμη της επικοινωνίας να επιδρά πάνω μου, έχοντας γνωρίσει και ανταλλάξει μηνύματα με τους άλλους γνωστούς μου και άγνωστους bloggers -με τις ίδιες μα και διαφορετικές ανησυχίες- που συναστώ στις πρωινές, μεσημβρινές, απογευματινές, βραδινές και μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στο διαδίκτυο. Εκεί που ο χώρος και ο χρόνος δεν έχουν όρια, εκεί που μπορείς να επισκεφθείς -και να σε επισκεφθεί- τον καθένα παντού, στο σπίτι, στο γραφείο, στο αεροδρόμιο, στην πλατεία, στη βεράντα, παντού εδώ και αλλού, δίπλα ή χιλιόμετρα μακριά. Εκεί που δεν έχει σημασία το φύλο, το χρώμα, η ηλικία, η εμπειρία, η επαγγελματοσύνη αλλά η αγάπη -και ανάγκη ίσως- για επικοινωνία έστω και …ηλεκτρονικά. Και φυσικά πάντοτε στα πλαίσια της νομιμότητας, του αλληλοσεβασμού, της ηθικής –όπως κι αν την ορίζει κανείς.



Ουφ, σήμερα, την Δισ-έκτη (bis sextus) ημέρα, την Ημέρα του Τεμπέλη, τί κάθομαι και γράφω; Απολογισμός ή κάτι σαν ...επικήδειος λόγος!

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Μπορούμε και χωρίς δημοσκοπήσεις



Πάνω από 30 δημοσκοπήσεις για τον πρώτο γύρο των κυπριακών εκλογών δεν επαληθευτήκαν. Η συμμετοχή του προέδρου Τ. Παπαδόπουλου στο δεύτερο γύρο, θεωρούνταν, βάσει των δημοσκοπήσεων, κάτι περισσότερη από σίγουρη. Κι όμως συνέβη το αντίθετο, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα που είχαν προκύψει μέχρι τότε από σειρά σφυγμομετρήσεων. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στις βουλευτικές εκλογές του 2000 στην Ελλάδα, όταν οι περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί ανέδειξαν νικητή, με βάση τα exit polls, τη ΝΔ, ενώ τελικά την αναμέτρηση κέρδισε το ΠαΣοΚ με 1,1 μονάδα διαφορά. Πού έγιναν τα λάθη, τι πήγε στραβά με τα όσα για μήνες κατέγραφαν οι δημοσκόποι;

Τέτοια «λάθη» γίνονται από …τους ίδιους τους δημοσκόπους, που στην προσπάθειά τους να μην δυσαρεστήσουν κάποιον πελάτη πολλές φορές «μαγειρεύουν» τις ερωτήσεις ή το δείγμα για να βγάλουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντιεπαγγελματικό φυσικά, αλλά τέτοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και δυστυχώς συνεχίζουν να παρατηρούνται.

Αλλά «λάθη» μπορεί να γίνουν και με την ευθύνη των ίδιων των πολιτικών αλλά και των κομμάτων, οι οποίοι για να παραμείνουν δημοφιλείς στις δημοσκοπήσεις αλλάζουν θέσεις σαν τα …πουκάμισα. Έτσι λαϊκίζουν, προσπαθώντας να συμφωνήσουν με την απρόσωπη «μάζα». Αν οι πολιτικοί και τα κόμματα δεν έχουν θέσεις, δεν γεννάν ιδέες και δεν προτείνουν λύσεις, τότε μοιραία αντιγράφουν και οικειοποιούνται τις θέσεις των δημοσκοπήσεων, γλύφοντας έτσι τα αυτιά του κόσμου. Αυτή η τακτική όμως είναι καταστρεπτική για τον τόπο και άκρως λαϊκίστικη.

Τα πιο πάνω λίγα παραδείγματα είναι ενδεικτικά των λαθών ή «λαθών» που γίνονται στην παρουσίαση μιας δημοσκόπησης. Τέτοια λάθη όμως, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ορθή πληροφόρηση των πολιτών και ενδεχομένως να συμβάλλουν και στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Έχω συμμετάσχει σε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις αλλά ποτέ δεν είχα ερωτηθεί από δημοσκόπους ή δε συμμετείχα σε exit polls. Αν όμως τύχει να συμμετάσχω, σας ορκίζομαι ότι θα τους …τρελάνω. Σύνθημά μου «αχρηστέψτε τα exit poll (και τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις). Με μία φράση : screw the exit polls .


Τελικά, καλές οι έρευνες και οι αναλύσεις, αλλά άμα δεν ανοίξει η κάλπη…

ΜΚΟ αναλαμβάνουν ρόλους της …ΜΚΠ (Μη Κυβέρνηση Πλειοψηφίας)

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: από τον ημερήσιο τύπο



Ο υπουργός Υγείας, πριν από λίγες ημέρες, σε συνέντευξη τύπου ανακοίνωσε την έναρξη της εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης «Νηφάλιος Οδηγός», που στοχεύει στη μείωση των οδικών ατυχημάτων εξαιτίας της κατανάλωσης αλκοόλ από τους οδηγούς, με τη συνεργασία της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Οι Νηφάλιοι» και με χορηγούς τηλεοπτικά κανάλια, διαφημιστικές εταιρείες κ.ά.
Ο Ιαβέρηςο γνωστός οδηγός αγώνων- ανέφερε, στην ίδια συνέντευξη, ότι εξαιτίας των τροχαίων ατυχημάτων τα τελευταία 50 χρόνια στην Ελλάδα είχαμε 100.000 νεκρούς (δηλ. 2.000 άτομα χάνονται κάθε χρόνο εκ των οποίων το 1/3 περίπου είναι παιδιά), 300.000 μόνιμα ανάπηρους και 2 εκατομμύρια τραυματίες, με το 30% περίπου των ατυχημάτων να οφείλονται στην κατανάλωση αλκοόλ.



Όπως φαίνεται από τους αριθμούς, είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα θέμα δημόσιας υγείας. Αντί λοιπόν μοιρολατρικά να αναφερόμαστε στην “κακιά ώρα”, στα «σαραβαλάκια» που κυκλοφορούν, στους «αφρόντιστους» δρόμους και το «κακό» οδικό δίκτυο, φρονιμότερο είναι να εξετάζουμε την αμέλεια, την επιπολαιότητα, την άγνοιά μας, και φυσικά, να παρέχουμε την απαραίτητη διαπαιδαγώγηση στα παιδιά μας.



Έτσι κι αλλιώς, το θέμα αυτό είναι τόσο σοβαρό που δεν αντιμετωπίζεται με επικοινωνιακές καμπάνιες και με την ανάθεση σε ΜΚΟ (τη δράση των οποίων είδαμε και στο σήριαλ που παρακολουθήσαμε πρόσφατα), αλλά χρειάζεται ουσιαστική πρόληψη που θα γινόταν με την αγωγή υγείας. Αν είναι τέτοια θέματα να τα αναλαμβάνουν οι ΜΚΟ τότε θα πρέπει οι Κυβερνήσεις να αναλαμβάνουν έργα τύπου, δενδροφυτεύσεις, καθαρισμοί παραλιών, σεμινάρια παντός θέματος κ.ά. κοινωνικά …έργα. Έτσι, για να ξέρουμε ...ποιος επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα, σε ποιους να επιρρίπτουμε ευθύνες και σε ποιους να αποδίδουμε τα εύσημα! Για να μη βλέπουμε στους δρόμους εικόνες σαν κι αυτές!


Καταπληκτικό το video που προβάλλεται στην τηλεόραση με τον μεθυσμένο σκύλο-οδηγό τυφλών!

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

2ος γύρος εκλογών στην Κύπρο και...




Ελπίζω -και όλοι πιστεύουμε- πως οι αυριανές προεδρικές εκλογές, για το παρόν και το μέλλον του Κυπριακού λαού, πρέπει να είναι εκλογές για ενότητα και συνεργασία, οι οποίες θα δώσουν ώθηση πρώτα απ’ όλα στον αγώνα για επανένωση της Κύπρου.

ΟΑΕΔ: Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού ή μήπως Οργανισμός Εξυπηρέτησης Βουλευτών


Πρόσφατα επισκέφτηκα τον ΟΑΕΔ για μία αίτηση για τα περίφημα και αμαρτωλά(;) Προγράμματα Aπόκτησης Eργασιακής Eμπειρίας (stage). Βρήκα κάποιο γνωστό μου ο οποίος εργάζεται στον ΟΑΕΔ να τον ρωτήσω σχετικά με τις αιτήσεις αυτές κτλ και ο άνθρωπος, ειλικρινέστατος μου εξήγησε τα παρακάτω: «Μην περιμένεις αδίκως την προώθηση της αίτησης σου. Οι υπηρεσίες μας δεν ασχολούνται με αυτές καθόσον τις σχετικές επιλογές-εγκρίσεις τις δίνουν οι βουλευτές. Αν θες να γίνει κάτι, πέρνα από το γραφείο του βουλευτή σου, άφησε τα σχετικά (φωτοτυπία ταυτότητας και ότι άλλο σου ζητήσουν) και φύγε. Αν θελήσει, όπου θελήσει και όταν θελήσει θα σε τακτοποιήσει αυτός και μόνον. Εμείς υπακούμε εκείνων κελεύσματα». Έτσι απλά όπως σας τα περιγράφω. Έφυγα μισοαπογοητευμένος, μιας και δεν γνωρίζω και δεν έχω επαφές με βουλευτές της περιφέρειας στην οποίαν διαμένω (στις επόμενες εκλογές μάλλον πρέπει να …ξανοιχτώ). Επισκέφτηκα την ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ και για την επιλογή σε προγράμματα stage διάβασα τα εξής διαφωτιστικά: «Η επιλογή των ανέργων νέων από τα μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ και η τοποθέτηση αυτών σε θέσεις απόκτησης εργασιακής εμπειρίας στις Υπηρεσίες ….., θα γίνει μέσω της διαδικασίας της εξατομικευμένης παρέμβασης και της συνεκτίμησης του Ατομικού Σχεδίου Δράσης». Αίτηση να συμπληρώσω δε βρήκα. Οπότε το πήρα απόφαση, δεν πρόκειται να γίνει κάτι σχετικά με το θέμα μου και τα παράτησα.


Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τις μεταθέσεις των …φαντάρων. Οι βουλευτές αποφασίζουν ποιος, που και αν θα πρέπει να πάρει μετάθεση ο τάδε ή ο δείνα φαντάρος. Οι στρατιωτικοί εκτελούν διαταγές πολιτικών. Και αφήστε περί μορίων και υποχρεωτικής θητείας στην παραμεθόριο και …τρίχες κατσαρές. Ο βουλευτής θα τα κανονίσει αυτά.


Τα ίδια συνέβαιναν και με τις μεταγραφές φοιτητών μέχρι που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο με τον υιό Τσιτουρίδη και κάπου οι πρυτανικές αρχές έβαλαν φρένο (ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω…).σ’ αυτή την κατηφόρα.


Φίλος και συνάδελφος μου εκμυστηρεύτηκε ότι προκειμένου να προσληφθεί ο γιος του (απόφοιτος σχολής μάρκετινγκ) σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων ως πωλητής, αποτάθηκε σε γνωστό του βουλευτή της περιφέρειας στην οποίαν εβρίσκετο η αντιπροσωπεία. Τα ίδια είχαν πει –στο συνάδελφό μου αυτόν- σχετικά με την πρόσληψη προσωπικού σε σουπερμάρκετ ή μεγάλα πολυκαταστήματα ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών ειδών που πρόσφατα λειτούργησαν στην πόλη του.


Στην αρχή δεν τα πολυπίστεψα, αφού σκέφτηκα τι όφελος θα είχε ένας επιχειρηματίας να προσλάβει προσωπικό μέσω …βουλευτή. Όταν το ξεκαθάρισα στο μυαλό μου, καταστάλαξα στο εξής συμπέρασμα: προφανώς ο βουλευτής αποτείνεται σε επιχειρηματίες και τους ζητά να αναλαμβάνει αυτός ο ίδιος τις προσλήψεις προσωπικού που τους αφορά με αντάλλαγμα…. φαντάζομαι την τακτοποίηση εκ μέρους του βουλευτή, προβλημάτων και εκκρεμοτήτων που ήθελε προκύψουν για τους επιχειρηματίες. Θα μου πείτε πως η φαντασία μου καλπάζει, αλλά για βρείτε μου εσείς καλύτερη δικαιολογία!


Τελικά, εκεί που πήγαινε το σύστημα των βουλευτών-βολευτών να αλλάξει, να καταργηθεί –αν ποτέ συνέβη αυτό- μάλλον ...ξαναπετιέται κι ανδρειώνεται ακόμα και στα πιο …απλά θέματα. Μας θέλουν να σερνόμαστε στα γραφεία τους, «πού βρίσκεται το γραφείο του κ.κ. βουλευτή …τάδε; Δεύτερη πόρτα ….έρποντας δεξιά». Το αλισβερίσι δε λέει να τελειώσει. Οσφυοκάμπτες και γλύφτες μας θέλουν τους έλληνες και όποιος τείνει να αντισταθεί τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι.
Οποία κατάντια αξιότιμοι εθνοπατέρες!

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Σας το λέω ευθαρσώς


Δε με ενοχλεί αν το κρατίδιο –ή μόρφωμα ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το- που βρίσκεται στα βόρειά μας σύνορα θέλει να λέγεται Μακεδονία …σκέτο ή Μακεδονία …σύνθετα. Φυσικά με ενοχλεί αν αυτό κρατίδιο ή … έχει βλέψεις επεκτατικές εις βάρος της Ελλάδας και αλυτρωτικές. Δε θα το επέτρεπα ποτέ να γίνει αυτό. Και μη βιαστούν να με κατηγορήσουν κάποιοι για ανθέλληνα ή πράκτορα των ξένων ή κάτι άλλο. Θαρρώ πως είμαι πολύ πιο …έλληνας από τους περισσότερους από εσάς που θα με κατηγορήσετε. Και δεν έχω και καμιά όρεξη να σας το αποδείξω. Απλώς σκέφτομαι νηφάλια, ψύχραιμα και …ορθολογιστικά. Τα προβλήματα της Ελλάδας και των Ελλήνων είναι τόσα πολλά που δεν αξίζει να αναλωνόμαστε τόοοοοοσα χρόνια με το …όνομα των Σκοπίων. Αναρωτιέμαι, τί έχουμε να φοβηθούμε από αυτό το κρατίδιο που έχει: 24.856 τετραγωνικά χιλιόμετρα ξηρά, 477 τετραγωνικά χιλιόμετρα ύδατα και συνολικό πληθυσμό 2.041.941 κατοίκους ; Ένα κρατίδιο που η οικονομία του στηρίζετε από έλληνες επιχειρηματίες, που οι κάτοικοί του την Ελλάδα προτιμούν για τις διακοπές τους και που που που….



Αν σκεφτούμε πόσες «Αθήνες» υπάρχουν στον κόσμο, τότε ίσως αναθεωρήσουμε τη στάση μας ως προς την ονομασία. Μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο θα «αποκαλύψει» 22 άλλες πόλεις με το όνομα Αθήνα. Οι 21 από αυτές στις ΗΠΑ και 1 στον Καναδά. Γιατί το επιτρέψαμε αυτό και δεν διαμαρτυρόμαστε τόσα χρόνια; ¨η, τι να πούμε για τις παλιές και αλησμόνητες ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας που με την προσθήκη «Νέος» ή «Νέα» τις βρίσκουμε και στην Αθήνα (Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία κ. ά). Ακόμη, μήπως πρέπει να μηνύσω ή να καταφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίων όσων χρησιμοποιούν και οικειοποιούνται το δικό μου όνομα, Φλούφλης;


Μήπως η ανευθυνότητα και ο στρουθοκαμηλισμός των ελληνικών κυβερνήσεων και κομμάτων που, με τα συλλαλητήρια απλά συντήρησαν την εθνική έξαρση και υστερία, ενώ με την πολιτική τους εγκλώβιζαν το πρόβλημα της αντιμετώπισης της ΠΓΔΜ αποκλειστικά και μόνο στο θέμα της ονομασίας, παρέδωσαν τη σκυτάλη της «τακτοποίησης» του ονόματος στις ΗΠΑ και στην ΕΕ;
Υγ. Ευπρόσδεκτες οι ...αντιδράσεις σας. Τις αναμένω!

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

...εν μέσω χειμώνος


Έχοντας άγνοια του κινδύνου -που λέγεται χειμώνας- και μ’ ένα αισιόδοξο χαμόγελο
-περιμένοντας την άνοιξη- στο τέλος θα τα καταφέρουμε.
Γιατί φτιαχτήκαμε για να τα καταφέρνουμε..

Θα σκέφτομαι και τους δικούς σας ανθρώπους


Σήμερα ήταν το τελευταίο ραντεβού των 4-6. Είναι ευχάριστο να βλέπεις το δικό σου άνθρωπο να αναρρώνει και να επανέρχεται στη φυσιολογική ζωή. Πλέον ευχάριστο είναι όταν ο γιατρός σου επιβεβαιώνει αυτό που βλέπεις και ταυτόχρονα σου ανακοινώνει την πολυπόθητη έξοδο. Κι ας είναι, όπως είπαμε, φιλόξενο το νοσοκομείο αλλά δεν παύει να είναι ένα ίδρυμα νοσηλείας και περίθαλψης ασθενών. Νοιώθεις όμορφα. Σκέφτεσαι πόσες δουλειές έχεις να κάνεις όταν γυρίσεις σπίτι, προκειμένου να κάνεις το δικό σου άνθρωπο να νοιώσει άνετα, αλλά δε σε μέλλει αυτό. Εύχεσαι και στους άλλους και στους δικούς τους ανθρώπους να έχουν ταχύτατη ανάρρωση και γρήγορη επιστροφή στα σπίτια τους. Περνάει η ώρα, το επισκεπτήριο λήγει και συ φεύγεις. Τέλος καλό, όλα καλά για τον δικό σου άνθρωπο και για όλους τους άλλους, τους δικούς τους ανθρώπους!
Η εμπειρία, για σένα μεγάλη -σαφώς αμελητέα ως προς την αντίστοιχη του ασθενή σου. Οι στιγμές να διαρκούν κάτι …αιώνες, τα συναισθήματα να εναλλάσσονται γρήγορα, ο θυμός και η χαρά επίσης. Και νάτην, η ώρα του τέλους φτάνει, ο δικός σου άνθρωπος ξεπέρασε το πρόβλημα χωρίς …παράπλευρες απώλειες, να ατενίζετε μαζί με αισιοδοξία το μέλλον. Καλώς να ορίσεις στο σπίτι! Και συ, ο δικός μου άνθρωπος αλλά και όλοι οι δικοί μας άνθρωποι. Καληνύχτα, και να ξέρετε πως θα σκέφτομαι και θα προσεύχομαι και για τους δικούς σας ανθρώπους!

Πώς είδαν τις εκλογές στην Κύπρο

Θετικά είδαν την ήττα Τάσσου οι Τούρκοι
Θετικά και με πανηγυρικό τρόπο αντιμετώπισαν στα κατεχόμενα τον αποκλεισμό του Προέδρου Παπαδόπουλου από το δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών. Ο κατοχικός ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, εκφράζει την πεποίθηση ότι ο αποκλεισμός του Προέδρου της Κ.Δ., Τάσσου Παπαδόπουλου, από τη διεκδίκηση της προεδρίας δημιουργεί ελπίδες για το ξεπέρασμα του αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις προς επίλυση του Κυπριακού. Ο κ. Ταλάτ αναφέρει πως ''το γεγονός ότι απορρίφθηκε από τον πρώτο γύρο ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος υπήρξε Πρόεδρος της ελληνοκυπριακής διοίκησης (όπως αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία) για τα πέντε τελευταία έτη και ο οποίος πρωτοστάτησε στην απόρριψη του σχεδίου Ανάν, που ήταν το πλέον ολοκληρωμένο σχέδιο διευθέτησης του προβλήματος μέχρι τώρα, δημιουργεί ελπίδες ότι το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις θα ξεπερασθεί''.


Πανηγυρικές εκδόσεις από τ/κ και τουρκικές εφημερίδες
Μέχρι και για «δημοκρατική επανάσταση» κάνει λόγο ο Τ/Κ Τύπος αναφερόμενος στις προχθεσινές εκλογές. Οι εφημερίδες αναφέρθηκαν στις εκλογές με τίτλους όπως «Ο Τάσσος έχασε», «ο Παπαδόπουλος υποσκελίσθηκε», «Οι Ελληνοκύπριοι είπαν όχι στην διχοτόμηση», για «δημοκρατική επανάσταση» που έκαναν οι Ελληνοκύπριοι με την επιλογή τους , ή «έχασε τις εκλογές ο Mr. No». Η Hurriyet έχει τίτλο «Στην Κύπρο έχασε τις εκλογές ο Mr. No». Η Μilliyet γράφει «Νέα περίοδος στην Κύπρο» και τον υπέρτιτλο «ο Παπαδόπουλος έφυγε». Η Sabah δημοσιεύει ανταπόκριση με τον τίτλο «Αποτέλεσμα - Έκπληξη: Ο Τάσσος αποκλείστηκε». Η Cumhuriyet δημοσιεύει ανταπόκριση με τον τίτλο «Ηττήθηκε ο Παπαδόπουλος». Η Radikal γράφει για το θέμα με τον τίτλο «Δεν υπάρχει πλέον ο Τάσσος στην Κύπρο». Η Vatan αναφέρεται στις εκλογές στην Κύπρο με τον τίτλο «Είπε 'όχι' στη λύση και έχασε τη θέση του».
Διεθνής έκπληξη στις πέντε ηπείρους για το αποτέλεσμα των εκλογών και τον αποκλεισμό του Τάσσου από το δεύτερο γύρο
Ως αποτέλεσμα-έκπληξη χαρακτηρίζουν τα διεθνή μέσα ενημέρωση την ήττα του Προέδρου Παπαδόπουλου στο πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών στη Κύπρο.
Δημοσιογράφος και αναλυτής της Le Monde Diplomatique αναφέρει πως και οι δύο υποψήφιοι στο δεύτερο γύρο αντιμετωπίζονται θετικά στην Ευρώπη. Επίσης οι Βρυξέλλες γνωρίζουν ότι ο Χριστόφιας και οι δυνάμεις που τον στηρίζουν δίνουν μεγάλη σημασία στη διατήρηση καλών σχέσεων και στη συνεργασία με τους Τουρκοκυπρίους».
Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων: Η ψηφοφορία έφερε αντικατάσταση του «σκληροπηρυνικού» Προέδρου της Κύπρου, ένα αποτέλεσμα που ερμηνεύεται και ως ανανέωση των ελπίδων για να βρεθεί λύση στο από τρείς δεκαετίες μοιρασμένο νησί.
CNN: Αιφνιδίασε το αποτέλεσμα των Προεδρικών εκλογών στη Λευκωσία με τον νυν Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο να μένει εκτός από τον πρώτο γύρο των εκλογών.
United Press international: Αναζωογονείται η ελπίδα για την ενότητα στην Κύπρο μετά την εκλογική του Τάσσου Παπαδόπουλου στον πρώτο κύκλο των προεδρικών εκλογών και αυξάνονται οι ελπίδες ότι μπορούν να επαναρχίσουν οι διεθνείς προσπάθειες για να ξαναενωθεί το διαιρεμένο νησί.
Financial Times: Η ήττα του Προέδρου Παπαδόπουλου στις Προεδρικές Εκλογές της Κύπρου ανοίγει μια νέα δυνατότητα επανένωσης του νησιού.
Independent: Η απροσδόκητη ήττα του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου ανοίγει την πόρτα στις ελπίδες επανένωσης της Κύπρου, μετά τον πρώτο κύκλο των προεδρικών εκλογών της χώρας.
Deutsche Welle: Νέο αρχηγό κράτους θα έχει η Κύπρος μετά την ήττα του Προέδρου Παπαδόπουλου στην πρώτη ψηφοφορία για εκλογή προέδρου, μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε.
New York Times: Αιφνιδιαστική ήττα του Τάσσου Παπαδόπουλου έφερε ο πρώτος κύκλος των εκλογών για Πρόεδρο της Κύπρου κάτι που θα μπορούσε να σημαίνει και νέα προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος του από μακρόν διαιρεμένου νησιού.
Russian Information Agency Novosti: Μεγάλη ήταν η συμμετοχή των Ελληνοκυπρίων στις εκλογές της Κυριακής που ήταν οι πλέον αμφίρροπες αλλά και ζωτικής σημασίας για τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις με την αυτοανακηρυχθείσα , «Τουρκική Δημοκρατία της βόρειας Κύπρου».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Λέτε οι συμπατριώτες μου οι Κύπριοι να έκαναν ένα λάθος; Γιατί αυτοί οι πανηγυρισμοί και οι ...εκπλήξεις, δε μου φαίνονται ...ασόβαροι!
Φοβάμαι γι αυτά που θα γίνουν για μένα ...μαζί με μένα!

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2008

Οι δικοί μας άνθρωποι

Στο καθημερινό ραντεβού, 4-6, όλοι παρόντες, κοντά στους δικούς μας ανθρώπους. Που και που κάποια νέα πρόσωπα, οι εισαγωγές είναι σχεδόν καθημερινές. Τα ανθρώπινα προβλήματα δεν τελειώνουν. Οι πρώτες ώρες δύσκολες για όλους. Πρόσωπα ανήσυχα, κουρασμένα. Ο πόνος χαραγμένος στα δικά μας πρόσωπα. Στο διάδρομο βηματισμοί. Μικρά βήματα, σίγουρα βήματα, κουρασμένα βήματα. Κρατώντας το σταντ με τον ορό και δίπλα και πίσω εμείς, οι άλλοι. Συμπάσχουμε. Τη δεύτερη μέρα τα βήματα είναι πιο σταθερά, μέχρι να φύγει ο ορός και να απελευθερωθούν τα χέρια. Λίγα βήματα και στάση στο κρεβάτι. Τα πρόσωπα των δικών μας ανθρώπων ξαναβρίσκουν το χρώμα και τη ζωηράδα τους. Λίγη σούπα, λίγο τσάι μπόλικο νερό. Θερμοκρασία σώματος 37,3. Δεν ανησυχεί κανέναν, φυσιολογική συνέπεια, μετεγχειρητική. Οι φυσιολογικές λειτουργίες στον οργανισμό επανέρχονται. Βασικό, βασικότατο η αποκατάσταση της λειτουργίας -ποιού νομίζετε;- του εντέρου. Όταν το έντερο λειτουργήσει, ο ασθενής παύει να θεωρείται …χειρουργημένος, αποφαίνεται ο γιατρός. Όλα πάνε κατ’ ευχήν. Οι δικοί μας άνθρωποι ξεπέρασαν, και ξεπερνούν, τα όποια προβλήματα. Ας είναι καλά ιατρική επιστήμη και οι γιατροί. Γιατί παρ’ όλα όσα λένε για τους γιατρούς, ανάμεσά τους διακρίνεις και …ανθρώπους. Ακόμα και ο γιατρός ο …φταίχτης αποδεικνύεται πρώτ’ απ’ όλα άνθρωπος. Και οι νοσοκόμες. Πρόθυμες κι αυτές. Λίγο αυστηρές με μας, τους …επισκέπτες. Όχι όμως με τους δικούς μας ανθρώπους. Ο Διευθυντής της κλινικής τις κάνει να συμπεριφέρονται με αυστηρότητα. Σίγουρα κάτι περισσότερο θα ξέρει και όσοι καταλαβαίνουν το κατανοούν. Το Πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας φιλόξενο. Μεγάλη υπόθεση η νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και το βοηθητικό προσωπικό συνεπέστατο. Παντού καθαριότητα, όσο αυτή είναι δυνατή. Αν εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε, τι να προλάβουν κι αυτοί που φροντίζουν για τους δικούς μας ανθρώπους.
Όλα πάνε καλά. Και περιμένεις το γιατρό σου να το επιβεβαιώσει και να σου δώσει το εξιτήριο. Γιατί καλή η …φιλοξενία του νοσοκομείου και η φροντίδα των νοσοκόμων, αλλά η σπιτική ζεστασιά δεν ανταλλάσσεται. Και οι δικοί μας άνθρωποι την έχουν ανάγκη. Όλοι οι δικοί μας άνθρωποι. Ο ήλιος είναι έτοιμος να ανατείλει για όλους και μακάρι να μη χρειαστεί να δύσει!

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Οι Κυπραίοι ψήφισαν - οι Κοσσοβάροι απεφάσισαν - Οι Σκοπιανοί επιμένουν - Οι 'Ελληνες...


Οι κυπραίοι ψήφισαν και απεφάνθησαν. Ο απερχόμενος Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος θα είναι απών από το δεύτερο γύρο. Σεβαστή η άποψη των συμπατριωτών μου. Αυτοί μάλλον θα ξέρουν καλύτερα. Αναμένουμε το αποτέλεσμα της άλλης Κυριακής. Έτσι κι αλλιώς, κοινός ο στόχος και των τριών -ελπίζουμε- ήταν και είναι, η διαδικασία επίλυσης του κυπριακού προβλήματος να δρομολογηθεί και πάλιν. Είθε να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, ειδάλλως ο ελληνισμός θα συρρικνωθεί και πάλιν.



Η Βουλή του Κοσσόβου κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτητοποίησης του Κοσσόβου με τις ευλογίες των ΗΠΑ, παρά τις αντιδράσεις του Σέρβου πρωθυπουργού και της Ρωσίας. Η ρωσική πλευρά, μάλιστα, καταδίκασε τη μονομερή ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσσόβου και ζήτησε έκτακτη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία σύμφωνα με διπλωματικές πηγές ενδεχομένως διενεργηθεί το βράδυ της Κυριακής. Όμως, τη Δευτέρα έρχεται η αναγνώριση της από ΗΠΑ και ευρωπαϊκές δυνάμεις. Οι πολιτικοί στην Αλβανία θεωρούν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας ιστορική στιγμή του αλβανικού έθνους… Η Αμπχαζία και η Νότια Οσετία, δύο αποσχισθείσες περιοχές της Γεωργίας, ανακοίνωσαν ότι θα ζητήσουν από τη Ρωσία και τον ΟΗΕ να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία τους.


Τα Σκόπια επιμένουν και πιέζουν, με τις ευλογίες των Η.Π.Α., την ελληνική κυβέρνηση. Η δε Αθήνα, έχοντας περιέλθει σε δύσκολη θέση, φαίνεται αποφασισμένη να απορρίψει τις προτάσεις του μεσολαβητή τωου Ο.Η.Ε. και να θέσει βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, εφόσον αυτές οι προτάσεις δεν κριθούν ικανοποιητικές. Γνωστόν είναι πως οι Η.Π.Α. θεωρούν εφικτή μια σύνθετη ονομασία για διεθνή χρήση μόνο, ενώ η Ελλάδα επιμένει η ονομασία αυτή να ισχύει και στις διμερείς σχέσεις των Σκοπίων.

Κι εμείς, στην Ελλάδα, παρακολουθούμε (;) τις εξελίξεις αμήχανοι! 'Η μάλλον, ασχολούμαστε ακόμα με τα αγαπημένα μας θέματα, αυτά των διαφόρων σκανδάλων... ομφαλοσκοπώντας!

Ο δικός μου άνθρωπος μα κι ο δικός σας

Άλλο ένα …4-6 πέρασε. Με περισσότερο κρύο, αλλά καλύτερο από τα προηγούμενα αντίστοιχα. Ο δικός μου άνθρωπος από-σωληνοποιήθηκε, σηκώνεται, βαδίζει, νοιώθει καλά, νοιώθεις κι εσύ καλά. Πίνει λίγο τσάι, τσιμπολογά λίγη φρυγανιά, ξανάρχεται το φυσιολογικό χρώμα, κινείται -ή προσπαθεί να κινηθεί- αυτόνομα πια. Νοιώθεις ήρεμος. Αρχίζεις πια να ενδιαφέρεσαι και για τους άλλους, αυτούς που ζούσαν μαζί σου στον προθάλαμο τις ίδιες στιγμές αγωνίας, χαίρεσαι που και οι δικοί τους άνθρωποι πάνε καλά στην υγεία. Δε σε ενοχλεί που περνά γρήγορα η ώρα. Αρκεί που ο δικός σου άνθρωπος είναι καλά. Αρκεί που και οι άλλοι, οι δικοί τους άνθρωποι είναι καλά. Μακάρι όλοι οι δικοί μας άνθρωποι να είναι πάντα καλά!

Λόγια καθαρά σαν κρύσταλλο

Δε γνωρίζω το γιατί, αλλά αυτή η φυσιογνωμία μου εμπνέει σεβασμό, γνησιότητα και τιμιότητα.

Ιδού εγώ ανάμεσά σας, στην εποχή των μεγαλόστομων διακηρύξεων, του πληθωρισμού της κενολογίας. Δεν έχω να καταθέσω προγραμματικές δηλώσεις», είπε στον ενθρονιστήριο λόγο του ο κ. Ιερώνυμος.

Οτιδήποτε άλλο θελήσω να προσθέσω, θα αλλοιώσει το νόημα των λέξεών του. Γι αυτό κι εγώ σιωπώ και εύχομαι, για την Εκκλησία, να πάνε όλα κατ’ ευχήν!

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2008

Όταν ο δικός σου άνθρωπος είναι καλύτερα

6 μμ, το επισκεπτήριο έληξε, ευγενικά στο ανακοινώνει η νοσοκόμα κι εσύ χωρίς ενοχές, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς αγωνία φεύγεις γιατί ξέρεις πως ο δικός σου άνθρωπος τελικά είναι καλά! Τον είχες αφήσει το προηγούμενο βράδυ γνωρίζοντας πως πονάει και πως θα πρέπει μόνος να …βγάλει τη βραδιά. Το μήνυμα που σου έστειλε φεύγοντας σε καθησύχασε, αλλά το μυαλό σου το είχες κάπου εκεί… Απόψε όμως είσαι σίγουρος, ο δικός σου άνθρωπος δείχνει να συνέρχεται. Μαθαίνεις πως η περίπτωση της ζωντανής …σφαγής του δικού σου ανθρώπου έγινε αντικείμενο ενδιαφέροντος σ’ όλο το νοσοκομείο, αλλά εσύ ήδη το έχεις ξεχάσει –και ο άνθρωπός σου μαζί. Αποδέχεσαι ότι ήταν ένα ατυχές περιστατικό που συνέβη σε δικό σου άνθρωπο, παραδέχεσαι όμως την ψυχολογική υποστήριξη που σου παρείχε ο συγκεκριμένος αναισθησιολόγος και τον …συγχωρείς. Αρκεί που ο δικός σου άνθρωπος δείχνει και είναι καλά. Μαθαίνεις ότι σ’ αυτό συνέτεινε και η νυχτερινή νοσοκόμα η οποία έδωσε τις κατάλληλες οδηγίες-ασκήσεις κι έτσι απαλύνθηκε ο πόνος. Τη βοηθάς να σηκωθεί για λίγο από το κρεβάτι να κάνει μικρές βόλτες στο διάδρομο. Η εικόνα αυτή σε συγκινεί. Ο δικός σου άνθρωπος επανέρχεται. Το οικείο πρόσωπο βεβαίως είναι κουρασμένο αλλά είναι ευδιάθετο. Αυτό σου δίνει χαρά. Προλαβαίνεις να ανταλλάξεις λίγες κουβέντες παραπάνω, λίγες ματιές αφού σε λίγο το μονόκλινο -ας είναι καλά η προϊσταμένη- γεμίζει κόσμο. Αγαπητό μεν, περιττό όμως για την ώρα εκείνη. Ας είναι όμως καλά, αφού ξέρεις ότι κι αυτοί για το δικό σου άνθρωπο νοιάζονται. Το τηλέφωνο κτυπά, μαθαίνεις ότι πολλά τηλεφωνήματα έχουν γίνει από άλλα εξίσου αγαπητά πρόσωπα που πήραν να μάθουν, να ευχηθούν την καλή και ταχεία ανάρρωση. Είναι πολλοί που νοιάζονται για το δικό σου άνθρωπο. Τώρα δεν ανησυχείς ούτε για το περασμένο της ώρας, μπορείς να φύγεις, χωρίς την αναγγελία της λήξης του επισκεπτηρίου, ήσυχος. Τώρα ξέρεις πως ο δικός σου άνθρωπος αναρρώνει. Απλώς περιμένεις την επίσκεψη του γιατρού σου –ο οποίος έφυγε για ολιγοήμερο σεμινάριο- να σου ανακοινώσει την ημέρα εξόδου από το νοσοκομείο. Θέλεις να γυρίσει γρήγορα σπίτι αλλά δε βιάζεσαι. Θέλεις πρώτα να γίνει τελείως καλά, να δοθεί η σαφής έγκριση του γιατρού για εξιτήριο. Αφού πρόκειται για το καλό του δικού σου ανθρώπου. Είσαι σίγουρος πως η νύχτα θα είναι ήρεμη και για τους δυο. Καληνύχτα και στους δυο μας λοιπόν! Αύριο πάλι, 4-6.

Κυπριακές εκλογές για ...λύση του κυπριακού;





Ξυπνήστε ρε κοπέλια. Το καμπανάκι δεν το ακούτε; Ο εχθρός σας δεν είναι ...οι άλλοι δύο. Ο εχθρός σας είναι κοινός κι αν δεν τον αντιμετωπίσετε και οι τρεις σας μονιασμένοι, μαύρο φίδι που σας έφαγε -και μας έφαγε όλους. 'Ο,τι είπατε είπατε, όποιες κατηγορίες κι αν εξαπολύσατε ένθεν κακείθεν ας μπουν στο μπαούλο. Κάποιος από τους τρεις δε θα είναι υποψήφιος την άλλη Κυριακή και αυτός που τελικά θα εκλεγεί ας έχει στο μυαλό του να μην παραμερίσει τους συνυποψήφιούς του, ας τους ζητήσει συνεργασία γιατί η εκλογή του θα πρέπει να είναι εκλογή λύσης -ή και μή λύσης- του κυπριακού!

ΥΓ.1. Οι εγκλωβισμένοι, θα προσέλθουν στις ελεύθερες περιοχές τις δύο Κυριακές των προεδρικών εκλογών για ν' ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.
ΥΓ.2. Για πρώτη φορά, 390 τουρκοκύπριοι θα ψηφίσουν μαζί με τους ελληνοκύπριους τον επόμενο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Όταν συμβαίνει...στο δικό σου άνθρωπο

Ώρα 07:30 στο νοσοκομείο. «Να συμπαρασταθείτε ψυχικά» μας τόνισε η γνωστή μας νοσοκόμα, που δεν είναι απλή νοσοκόμα αλλά η προϊσταμένη. Το …μέσον ενήργησε, το μονόκλινο βρέθηκε. Ο δικός μου άνθρωπος τακτοποιήθηκε. Προγραμματισμένη ώρα εγχείρησης 09:30. Αλλά... Παρεμβάλλεται ένα έκτακτο περιστατικό. Δεν μπορώ να κάνω τίποτε παρά να περιμένω. Ζορίζομαι για την …έκτακτη καθυστέρηση. Δεν σκέφτομαι το έκτατο περιστατικό και τη σοβαρότητά του παρά το δικό μου πρόβλημα. Γιατί όπως είπαμε και χτες, αφού πρόκειται για το δικό μου άνθρωπο.
10:30 μας αναγγέλλουν για το χειρουργείο. Σφίγγεις τα χείλη, ψελλίζεις κάτι ασυνάρτητο, κάτι σαν … «καλή τύχη» ή κάτι τέτοιο -αφού δεν μπορείς να συγκρατηθείς- προσπαθείς να υπομειδιάσεις για να μη φανερώσεις το δάκρυ που κατεβαίνει σιγά σιγά και κλείνεις τα μάτια προσευχόμενος. Για το δικό σου άνθρωπο. Η πόρτα του χειρουργείου κλείνει, νοιώθεις ψύχρα -τόσα και τόσα έχεις ακούσει- και γυρνάς πίσω στον προθάλαμο. Κλείνεις τα μάτια. ίσως σιωπηλα να προσεύχεσαι. Δεν το καταλαβαίνεις. Τριγύρω σου οι άλλοι μιλάνε, γελάνε, χειρονομούν. Εσύ εκνευρίζεσαι. Φεύγεις για λίγο να πας για ένα καφέ. Προσπαθείς να μη σκέφτεσαι. Είναι αδύνατον. Αφού πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο. Περνούν δυο ώρες, είσαι σίγουρος γι’ αυτό αφού τις μετράς λεπτό προς λεπτό. Η γνωστή σου προϊσταμένη σε ενημερώνει που και που και προσπαθεί να σε καθησυχάσει. Χαμογελάς ευχαριστώντας αλλά συνεχίζεις να αγωνιάς, για την τύχη του δικού σου ανθρώπου. «Μόλις με ειδοποίησαν πως είναι καλά. Η εγχείρηση πήγε καλά, την πάνε στην ανάνηψη» σου αναγγέλλει θριαμβευτικά. Δακρύζεις, αγκαλιάζεις αυτόν που είναι δίπλα σου και του εύχεσαι καλή τύχη. Δε διευκρινίζεις για ποιον είναι η ευχή, απλά εύχεσαι. Είσαι ευχαριστημένος γιατί ο δικός σου άνθρωπος είναι καλά.
Στην αίθουσα αναμονής περιμένεις καρτερικά. Αναμένεις. Παρακολουθείς γύρω σου. Η καθαριότητα βασιλεύει παντού. Τοίχοι, πατώματα, πόρτες ολοκάθαρα. Αλλά οι πόρτες είναι κλειστές. Κάθε τόσο ανοίγει μία. Μπαίνει ο θαλαμηπόλος. Κλείνει πάλι. Ανοίγει άλλη. Τα βλέμματα όλων στρέφονται εκεί. Τίποτα το συγκλονιστικό, μια νοσοκόμα κουβαλάει χαρτιά. Πάλι στις σκέψεις. Πώς να αισθάνεται άραγε εκεί, μόνος, ο δικός σου άνθρωπος; Που και που σηκώνεται κάποιος, βγαίνει για λίγο έξω και ξαναγυρίζει. Τον καταλαβαίνεις, πήγε για τσιγάρο. Έρχεται το φαγητό για τους ασθενείς. Ξέρεις ότι ο θάλαμος 38 δεν θα σερβιριστεί. Ο δικός σου άνθρωπος λείπει. Έτσι κι αλλιώς και να βρισκότανε εντός, δεν θα μπορούσε να φάει. Πίνεις νερό να ξεδιψάσεις. Δε θυμάσαι πόση ώρα πέρασε από τότε που σε ειδοποίησαν πως «όλα πήγαν καλά. Τώρα είναι στην ανάνηψη…». Βγαίνεις έξω και κοιτάς τις πόρτες των ανελκυστήρων και περιμένεις …ανταπόκριση από τον 2ο όροφο. Κάποια στιγμή κατεβαίνει. Ανοίγει αλλά… κενός ο θάλαμος. Και ξαναμπαίνεις μέσα και κάθεσαι στην καρέκλα. Άλλη μια γουλιά νερό. Τι να συμβαίνει και δεν έρχονται; Έγινε κάτι; Ώσπου ξαφνικά ανοίγει η διπλή πόρτα και μπαίνει το φορείο. Πετάγεσαι. Αντικρίζεις ένα παγωμένο χαμόγελο από ένα σπασμένο πρόσωπο. Το πρόσωπο του δικού σου ανθρώπου. Ανταποδίδεις. Κάνεις να ακολουθήσεις αλλά σε σταματούν. «Να την ντύσουν οι νοσοκόμες και μετά μπες μέσα. Για λίγο» συστήνει η προϊσταμένη. Τελειώνουν και μπαίνεις. Καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πήγε καλά. «Ήταν σαν να με έκοβαν ζωντανή, χωρίς νάρκωση» σου αποκρίνεται. Δεν συνειδητοποιείς τι λέει. Την ξαναρωτάς. «Δεν με έπιασε η νάρκωση» αποκρίνεται και πάλιν. Μα είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να συμβεί αυτό στο δικό μου άνθρωπο; «Ο αναισθησιολόγος δεν με πίστευε όταν του το είπα». Είχες παραισθήσεις τις λέει. «Όχι γιατρέ, αφού άκουγα τι συζητούσατε μεταξύ σας» και περιγράφει τις συνομιλίες. Της ζητάει συγγνώμη γι αυτό και τις ορκίζεται πως είναι η δεύτερη φορά στις τόσες ναρκώσεις που έχει κάνει, που του συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Και τον ρωτάς πώς είναι δυνατόν να συνέβη αυτό, γιατί δεν έκανε κάτι να το αποτρέψει. «Τα μηχανήματα που παρακολουθούν την κατάσταση νάρκωσης τα χρησιμοποιούμε μόνο για σοβαρές επεμβάσεις. Αυτή ήταν μια επέμβαση ρουτίνας» σου λέει και φεύγει, ελαφρώς μουδιασμένος. Ο χειρούργος εξηγεί πώς μια ορμόνη απορρόφησε τη συγκεκριμένη ένεση κι έτσι ο οργανισμός ήταν σε νάρκωση, σε κατάσταση υπνηλίας αλλά όχι σε καταστολή του πόνου. Και ζητεί και πάλιν συγγνώμη για το ατυχές συμβάν. Κι εσύ τρελαίνεσαι και αναρωτιέσαι, γιατί αυτό έπρεπε να συμβεί στο δικό σου άνθρωπο;
Αυτοί φεύγουν κι εσύ μένεις μόνος παρέα με το δικό σου άνθρωπο. Προσπαθεί να σε κάνει να νοιώσεις ευχάριστα, να σου φύγει η αγανάκτηση, αλλά το βλέπεις, πονάει. Κάνεις ότι το ξεπερνάς και προσπαθείς να χαλαρώσεις. Για το καλό του δικού σου ανθρώπου. Της βρέχεις τη γλώσσα με λίγο νερό, προσπαθείς να κάνεις απόλυτη ησυχία για να κοιμηθεί, αλλά …η ώρα περνάει και το επισκεπτήριο αρχίζει. Ομιλίες, κινητικότητα στους διαδρόμους κι εσύ μακαρίζεις τη γνωστή σου προϊσταμένη που σου βρήκε μονόκλινο. Για το καλό του δικού σου ανθρώπου. Νοσοκόμες μπαίνουν, ελέγχουν και ξαναβγαίνουν. Καταλαβαίνεις πως είναι κι αυτές …μιλημένες. Παρηγορείσαι αφού πρόκειται για το καλό του δικού σου ανθρώπου. Η ώρα περνάει, «…το επισκεπτήριο έληξε, θα πρέπει να αποχωρήσετε» αναγγέλλει η νοσοκόμα και σου κλείνει συνωμοτικά το μάτι. «Μπορείτε να καθίσετε ακόμη λίγο αλλά μετά πρέπει να φύγετε οπωσδήποτε. Ο Διευθυντής της κλινικής είναι αυστηρός στο θέμα του ωραρίου» σου αναγγέλλει κι εσύ το κατανοείς. Αλλά σκέφτεσαι, πώς να φύγω αφού με χρειάζεται; Το λες στη νοσοκόμα κι αυτή σου εξηγεί πως θα τα αναλάβουν όλα αυτές, τους έδωσε σχετικές οδηγίες η προϊσταμένη. Ειδική μεταχείριση σκέφτεσαι λίγο ένοχα. Και τι μ’ αυτό; Αφού πρόκειται για το δικό μου άνθρωπο; «Μην ανησυχείς, θα είμαι καλά» προσπαθεί να σε καθησυχάσει ο ασθενής σου, που βρίσκεται στην ανάρρωση. Παίρνεις κουράγιο και βγαίνεις έξω, αφού αφήσεις το αποτύπωμα των χειλιών σου στο μέτωπο -δια το φόβο των μικροβίων. Δε σου πάει η καρδιά να εγκαταλείψεις. Κάθεσαι στον προθάλαμο. Και περιμένεις. Τι περιμένεις δε ξέρεις. Περνάει λίγο η ώρα, η κόπωση πλησιάζει, σηκώνεσαι από τη θέση σου «να πάω να ρίξω μια ματιά να δω τι κάνει;». Σου απαγορεύουν την είσοδο γιατί «…από στιγμή σε στιγμή περιμένουμε να ‘ρθουν οι γιατροί για επίσκεψη στους θαλάμους» σου λένε και ξαναγυρίζεις στη θέση σου. Δεν τολμάς να πάρεις το κινητό στο χέρι και να πληκτρολογήσεις τον αριθμό του δικού σου ανθρώπου. Γιατί σκέφτεσαι πως μπορεί να ξεκουράζεται ή να κοιμάται. Έτσι αποκαμωμένος αποφασίζεις να φύγεις. Έχεις ξεχάσει τον αναισθησιολόγο και το «ατυχές» περιστατικό που συνέβη στο δικό σου άνθρωπο. «Πρέπει να μας φέρετε τις ειδικές αντιθρομβωτικές κάλτσες» σου αναγγέλλει η νοσοκόμα και σε παρακινεί να φύγεις να προλάβεις τα ειδικά καταστήματα ανοικτά να τις αγοράσεις. Μα καλά, δεν έχουν τέτοιες κάλτσες κοτζάμ πανεπιστημιακό νοσοκομείο, αναρωτιέσαι; Κοιτάς το ρολόι και τρέχεις να προλάβεις. Ευτυχώς προλαβαίνεις. Γυρίζεις αμέσως πίσω, «τις έφερα, μπορώ τώρα για μια στιγμή να τη δω και να φύγω;» ρωτάς ικετευτικά; Συναντάς και πάλιν την αρνητική απάντηση της αδελφής νοσοκόμας. Θυμώνεις για λίγο, δεν έχεις τη ψυχραιμία να σκεφτείς ότι αυτό που σου απαγορεύουν είναι για το καλό των ασθενών, γιατί εσύ απλά σκέφτεσαι το δικό σου άνθρωπο. Κατεβάζεις το κεφάλι και φεύγεις. Στο δρόμο σκέφτεσαι και προσεύχεσαι για όλους. Λίγο ψυχραιμότερα, φέρνεις στο μυαλό τις άλλες τέσσερεις περιπτώσεις εγχειρήσεων -δύο πριν και δύο μετά- από τη δική σου περίπτωση όπου πήγαν όλες καλά και πάλιν αναρωτιέσαι. Μα καλά, έπρεπε σήμερα αυτό να συμβεί στο δικό μου άνθρωπο; Το κινητό κτυπάει. Μήνυμα "είμαι καλά, μην ανησυχείς, πήγαινε να ξεκουραστείς. Σε αγαπώ πολύ". Σταματάς στην άκρη του δρόμου και ρουφώντας τις μύτες. Ψελλίζεις κάτι σαν "...κι εγώ. Καληνύχτα". Ο δικός σου άνθρωπος βρίσκεται σε καλά χέρια!

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

'Οταν πρόκειται για το...δικό σου άνθρωπο


Σήμερα το μεσημέρι, ο δικός μου άνθρωπος εισήχθη εκτάκτως - αφού προέκυψε θέση κενή - στο νοσοκομείο για μία προγραμματισμένη εγχείρηση. Η αναστάτωσή μας ήταν δικαιολογημένη αφού δεν είχαμε προετοιμαστεί ψυχολογικά. Η διάγνωση είχε γίνει δυο-τρεις μήνες πριν, η απόφασή μας για εγχείρηση είχε παρθεί χωρίς ενδοιασμούς ένα μήνα πριν αλλά η έκτακτη ανακοίνωση της ημερομηνίας διεξαγωγής της μας βρήκε απροετοίμαστους. Με βρήκε απροετοίμαστο. Γιατί αφορά το δικό μου άνθρωπο.
Στη ζωή μας, έχουμε ακούσει, έχουμε διαβάσει κι έχουμε ζήσει ίσως παρόμοια περιστατικά. Ειδικά όταν σε παρέα ξεκινάει μια συζήτηση που αφορά σε θέματα υγείας, όλοι μας έχουμε να πούμε κάτι, όλοι μας έχουμε να διηγηθούμε ένα περιστατικό με ευτυχή ή ατυχή κατάληξη , για λάθη και παραλήψεις γιατρών και άλλα παρόμοια. Και δείχνουμε και εκφράζουμε με λόγια ή επιφωνήματα τη συμπάθειά μας για περιστατικά γνωστών ή και άγνωστών μας προσώπων. Κι αυτή η συζήτηση τελειωμό δεν έχει ώσπου να το συνειδητοποιήσουμε και να καταλήξουμε στο κλασσικό «πάνω απ’ όλα να ‘χουμε την υγεία μας» και τα τοιαύτα. Όταν όμως πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο, διαφορετικά σκέφτεσαι. Δε σε ενδιαφέρουν οι περιπτώσεις των άλλων παρά μόνον αυτή, του δικού σου ανθρώπου. Κι ενώ γενικά θέλεις και υποστηρίζεις την ισότητα, την ισονομία και την ίση αντιμετώπιση για όλους, θεωρείς αδικία να υπάρχουν …επώνυμοι και …ανώνυμοι, να υπάρχουν οι …δικοί μας και οι άλλοι, να υπάρχουν αυτοί που μπορούν να χρησιμοποιούν το …σύστημα και αυτοί που βρίσκονται απ’ έξω, παραβιάζεις τις αρχές σου αυτές και αρχίζεις… τα τηλεφωνήματα μήπως βρεις δικό σου αναισθησιολόγο, ή αν δεν έχεις δικό σου να βρεις γνωστό του ..αναισθησιολόγου που θα σε περιποιηθεί (τόσα και τόσα περιστατικά έχεις ακούσει και ανησυχείς), γιατί ακριβώς πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο. Προσπαθείς να εξασφαλίσεις μονόκλινο δωμάτιο για να έχει την ησυχία του ο ασθενής σου στη διάρκεια της ανάρρωσής του, να βρεις γνωστή νοσοκόμα - αν είναι δυνατόν σε κάθε βάρδια - για να φροντίζει τον ασθενή σου, δικό σου άνθρωπο για να προωθήσει τα παραπεμπτικά, τις εξετάσεις, τα δικαιολογητικά. Και όλ’ αυτά, ενάντια στις πεποιθήσεις σου, γιατί πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο. Θα ήθελες όλο το προσωπικό να βρίσκεται – αν αυτό είναι δυνατόν- στο προσκέφαλο του ασθενή σου έτσι ώστε να τύχει της καλύτερης μεταχείρισης σ’ αυτή τη κρίσιμη –πιστεύεις- στιγμή της ζωής του. Ακριβώς γιατί πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο. Κλείνεις τα μάτια σου και τ’ αυτιά σου και –κάνεις πως- δεν βλέπεις και –κάνεις πως- δεν ακούς κανέναν άλλον γύρω σου, σε χειρότερη από σένα θέση και κατάσταση ίσως, παρά μόνο το δικό σου άνθρωπο. Κι αφού πιστεύεις ότι τα ‘χεις εξασφαλίσει όλ’ αυτά τα παραπάνω, για το δικό σου άνθρωπο και μόνο γι’ αυτόν, φεύγεις εφησυχασμένος –έχει ξεπεράσει αρκετά και το ωράριο επισκέψεων- πας σπίτι να ξεκουραστείς, να κάνεις ένα μπάνιο, να κοιμηθείς γιατί αύριο πρωί πρωί πρέπει να πας πίσω να ξαναδείς τον ασθενή σου, να του συμπαρασταθείς για λίγο προτού μπει στο χειρουργείο, να του σφίξεις το χέρι στην καρδιά σου και να τον εμψυχώσεις. Και όλ’ αυτά γιατί πρόκειται για το δικό σου άνθρωπο.

'Αντε και όλα να πανε κατ' ευχήν!

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

'Αγιος Βαλεντίνος Νο 2

Ἔρως: αυτός που …ανίκατε (για)μάχαν, ο …στραβός που χρόνια δεν κοιτά, που μπορεί να είναι και (Ζ)αγοραίος αλλά και πλατωνικός, άλλοτε …κρυφός (σε ...γκαρσονιέρα) και άλλοτε φλογερός κεραυνοβόλος. Και πάντα με φειδώ, το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη

Ψιτ... Αγγελάκι,
Ναι εσύ, με το τόξο και τα βέλη,
Έτοιμο να χτυπήσεις είσαι πάλι,
έβαλες στόχο μια καρδιά.
Πριν το κάνεις, σου ζητώ μια χάρη,
Μην σημαδέψεις την δική μου,

Είναι γεμάτη πληγές.
Δεν θ΄αντέξει.
Γι΄ αυτό, σε παρακαλώ,
αν έχεις βέλος για μένα,
άστο κάτω,
πάρε γύψο και μυστρί
και σοβάτισε την καρδία μου.
Κλείσε τις πληγές..
Φροντίδα θέλει, όχι άλλα βέλη.




Του τσαχπίνη "Αγίου" ανήμερα

Για χάρη του η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της. Ο Πάρις και η Ελένη οδήγησαν τις χώρες τους σε πόλεμο. Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή (και τι δεν έκαμε αυτός ο μπερμπάντης) για να φτάσει στη Δανάη. Για χάρη του ρήμαξαν αυτοκρατορίες, σπίτια και ζωές. Ο λόγος περί έρωτος.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Ερωτόκριτος και Αρετούσα, Ερωφίλη και Πανάρετος, Θεόφιλος και Κασσιανή, Ροδόλφος και Μαρία Βρατσέρα, Ορφέας και Ευρυδίκη, η Ωραία και το Τέρας.

Όπως επίσης: Εισαγγελέας και Τζένη (αλήθεια τους θυμάται κανείς;), τέντζερης και καπάκι, μαθητής και κοπάνα, μεταξωτά βρακιά και επιδέξιοι κώλοι, Μάκης και Θέμος (ωχ...μου ξέφυγε...)

Τι είναι λοιπόν ο έρωτας; Σταχυολογούμε μερικούς ορισμούς:
Ενεργειακή δύναμη
Η πεμπτουσία της ζωής.
Ελιξήριο νεότητας.
Ο δρόμος που οδηγεί στον Παράδεισο.

Η έκτη αίσθηση.

Έρωτας λοιπόν. Κόμπος στο λαιμό. Τρεμούλιασμα στα γόνατα, σφίξιμο στο στομάχι, κοκκίνισμα προσώπου, αφηρημάδα, υπέρβαση των καθημερινών, έλλειψη λογικής, άρνηση τροφής, ξαγρύπνια, κρυφομιλήματα με το φεγγάρι και τα κύματα… Σαν αρρώστια δε μοιάζει; Τυχεροί όσοι τον ένιωσαν, δυστυχείς όσοι τον προσπέρασαν. Ένας ερωτευμένος άνθρωπος γίνεται πανέμορφος. Λάμπει, φεγγοβολάει. Περπατά και ξεχωρίζει, φαίνεται. Κοιτάει και φαίνεται. Σκέφτεται ή κάνει διάφορα πράγματα αλλά φαίνεται.

Ο έρωτας είναι ο μόνος θησαυρός επί της Γης. Σπάνιο λουλούδι. Είναι εύθραυστος. Τι μας ζητάει; Τα πάντα. Τι μας δίνει; Τα πάντα. Δεν έχει στάνταρ. Δε χωράει σε κανόνες και λογικά. Ένα ταξίδι ζόρικο μέσα στον εαυτό μας. Νυχτερινό, αδυσώπητο, σκληρό, αμείλικτο. Στο μικρόκοσμό μας δε χωράει ο θρόνος του. Πρέπει να πλατύνουμε, να ελευθερώσουμε το σώμα και τη σκέψη μας. Να πετάξουμε ότι άχρηστο, μίζερο, μικρό και ευτελές. Για να χωρέσει μέσα μας, να ανθήσει, να καρποφορήσει… Είναι η ομορφιά μέσα σ' έναν κόσμο άσχημο. Τα πλούτη σ' ένα σπίτι φτωχικό. Είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Η εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού, έκδοση του 1982, περιγράφει τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ως ιδιόρρυθμο αγγλικό "έθιμο, περιορισθέν εις τας λαϊκάς τάξεις". Μια γιορτή όπου οι "βαλεντίνοι" και οι "βαλεντίνες" ανταλλάσσουν επιστολές, υποχρεώνονται σε δώρα, ενώ την ημέρα αυτή επιτρέπονται παντός είδους φιλοφρονήσεις, πειράγματα και εξωφρενισμοί, ιδίως σε ηλικιωμένες δεσποινίδες. Με τον τρόπο της, η εγκυκλοπαίδεια δείχνει ότι το αγγλικό έθιμο και δεν μας αφορά ως Έλληνες, αλλά δεν είναι τίποτε το αξιόλογο για να το μιμηθούμε ή να το συντηρήσουμε.

Παρ' όλα αυτά το έθιμο επέζησε χάρη στο ζήλο των ανθοπωλών, των καταστημάτων δώρων και όλων εκείνων που ωφελούνται από τις επιχειρήσεις στο όνομα του έρωτα. Έχουμε δει τα πιο κιτς δώρα να πουλιούνται εκείνη την ημέρα. Κάτι φουσκωτές, κατακόκκινες καρδούλες με δαντελένια γαρνιτούρα, κάτι απαράδεκτα I LOVE YOU σταμπαρισμένα σε κάδρα, χνουδωτά ζωάκια παντός είδους με λάγνο και ερωτευμένο δήθεν βλέμμα και ο χορός της προχειρότητας και του εμπορίου καλά κρατεί. Μπορείτε να φανταστείτε το πλήγμα που δέχεται ένα κοριτσάκι που περιμένει μια εορταστική χειρονομία-προσφορά και το αγοράκι καταφθάνει με άδεια χέρια;

Εξ ορισμού σχεδόν, η "γιορτή" αυτή είναι το αναμενόμενο, η υπόσχεση, η προσμονή απολαύσεων. Λείπει το προσωπικό στοιχείο, η φρεσκάδα, η φαντασία και το χιούμορ.
Έχω στην παρακαταθήκη μου καμιά δεκαριά επετείους το χρόνο που τις λατρεύω. Οι μόνες που έχουν "δημοσιοποιηθεί" είναι η επέτειος των γενεθλίων μου -στους συγγενείς πρώτου βαθμού- και του γάμου μου -αναγκαίο κακό. Οι υπόλοιπες είναι αυστηρά για ιδιωτική χρήση. Τις απολαμβάνω για το συμβολισμό τους και για την απόλυτη χαρά που μου προσφέρουν. Και μην επιμένετε. Είναι οι στιγμές αυτές προσωπικές. Αυστηρώς προσωπικές.

'Αγιος Βαλεντίνος Νο 1

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: …του Ν. Παπανικολάου από το περιοδικό “ΤΟ ΣΕΛΑΣ μιας άλλης καταχνιάς”


Σήμερα φαντάζομαι πως οι περισσότεροι θα γράψουν κάτι για τον ...'Αγιο Βαλεντίνο, θα του στείλουν γράμματα, θα τον εξυμνήσουν, θα τον επικαλεστούν ή θα τον στηλιτεύσουν. Θα κάνω κι εγώ κάτι παρόμοιο, γιατί κι εγώ ένας από σας είμαι... Θα δανειστώ ένα άρθρο από "ΤΟ ΣΕΛΑΣ μιας έλλης καταχνιάς", ένα περιοδικό του οποίου η καρδιά έπαψε πια να χτυπά για πάντα...



ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ
ένας άγιος…λαθρομετανάστης, …ολίγον φορέας του AIDS!

Εχτές αργά στο μπαρ το “Ναυάγιο”
βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο
καθότανε στο διπλανό σκαμπό
και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό

Έ­νας ...ά­γιος, πρω­τά­κου­στος και πρω­τό­τυ­πος ως προς την ει­δίκευ­σή του, πέ­ρα­σε κι αυ­τός, ως λα­θρο­με­τα­νά­στης τα σύ­νο­ρά μας πριν με­ρι­κά χρό­νια και έ­κτο­τε την ά­ρα­ξε κα­νο­νι­κά. Και δεν είναι κα­νέ­νας άλ­λος α­πό τον συ­μπα­θέ­στα­το στο χώ­ρο της νε­ο­λαί­ας, των δω­ρο-κα­τα­στη­μά­των και των αν­θο­πωλεί­ων, τον κα­θο­λι­κό ά­γιο Βα­λε­ντί­νο που περ­νιέ­ται ως προ­στά­της, λέ­ει, των ε­ρω­τευ­μέ­νων -αλή­θεια α­πό ποιον τους προ­στα­τεύ­ει και για­τί;
Μα­νί­α που την έ­χου­με τέ­λος πά­ντων κι ε­μείς οι Έλ­λη­νες με τους ξέ­νους προ­στά­τες! Α­κό­μα και στον έ­ρω­τα, στην ευ­γε­νέ­στε­ρη αν­θρώ­πι­νη εκ­δή­λω­ση, ορίσαμε ως φύ­λα­κα-άγ­γε­λο έ­να ξέ­νο, πι­θα­νόν πρά­κτο­ρα του Βα­τι­κα­νού και του Πά­πα και ο­λί­γον φο­ρέ­α του AIDS. Ε­μείς, εκ πα­ρα­δό­σε­ως φι­λό­ξε­νος και δη­μο­κρατι­κ­ός λα­ός που εί­μα­στε, α­μέ­σως του χο­ρη­γή­σα­με υ­πη­κο­ό­τη­τα και ι­θα­γέ­νεια ελ­λη­νι­κή. Τι στο κα­λό, θα α­φή­να­με ο­λό­κλη­ρο ά­γιο να κυ­κλοφο­ρεί στην πα­ρα­νο­μί­α;
Πα­ρό­λο που δεν τον εί­δα­με σε α­γιο­γρα­φί­α, υ­πο­θέτου­με ό­τι δεν πρέ­πει να μοιά­ζει σε τί­πο­τα με τους ντό­πιους α­γί­ους. Με την α­σκη­τι­κή ουδεμία σχέ­ση πρέ­πει να έ­χει. Αυ­τός πρέ­πει να εί­ναι χα­ρού­με­νος, δρο­σε­ρός και ελ­κυ­στι­κός -και για­τί ό­χι και ο­λί­γον σέξι;- αλ­λά και πο­λύ αν­θρώ­πι­νος. Δη­λώ­νει ευ­θαρ­σώς προ­στά­της της α­γά­πης και του έ­ρω­τα. Λαμ­βά­νο­ντας, δε, υ­πό­ψη μας τις πα­λιό­τε­ρες συ­ντα­γές πε­ρί η­θι­κής ό­που ο έ­ρω­τας ήταν βα­ρύ­τα­το α­μάρ­τη­μα, τού­τος ε­δώ εί­ναι, ού­τε λί­γο ού­τε πο­λύ, υ­πέρ της α­μαρ­τί­ας.
Εν πάση πε­ρι­πτώ­σει, ο πε­ρί­ερ­γος αυ­τός πο­λιού­χος των ε­ρω­τευ­μέ­νων, δεν εί­ναι που μας χα­λά­ει ό­λη την ει­κό­να που εί­χα­με για τους ντό­πιους α­γί­ους, δεν εί­ναι που μας α­να­τρέ­πει την ι­σχύ­ου­σα πε­ρί αμαρ­τί­ας λο­γι­κή! Το κα­κό εί­ναι ό­τι το α­ξί­ω­μά του αυ­το­α­ναι­ρεί­ται και κα­τα­ντά ά­νευ πε­ριε­χο­μέ­νου, λό­γω ε­πο­χής. Βλέ­πε­τε, ο συ­μπα­θής ά­γιος εί­χε την α­τυ­χί­α να μπει στη χώ­ρα μας σε μια ε­πο­χή τε­λεί­ως α­ντιε­ρω­τική, που ως γνω­στόν κά­νει θραύ­ση το AIDS! Κά­θε άλ­λο πα­ρά προ­στάτης εί­ναι ο ά­γιος αυ­τός. Αν ό­χι φο­ρέ­ας του AIDS, εί­ναι του­λά­χι­στον δια­δο­σί­ας του φο­βε­ρού ιού!
Εν τω με­τα­ξύ, μπαί­νει και ζή­τη­μα ε­θνι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και στην υ­πό­θε­ση της προ­στα­σί­ας των ε­ρω­τευ­μέ­νων. "Κα­λύτε­ρα, κα­λύ­τε­ρα, δια­σκορ­πι­σμέ­νοι οι Έλ­λη­νες, να τρέ­χω­σι τον κό­σμο ψω­μο­ζη­τού­ντες, πα­ρά προ­στά­τας να έ­χο­μεν". μας πα­ραγ­γέλ­νει ο Αν­δρέ­ας Κάλ­βος, αλ­λά ε­μείς α­διόρ­θω­τοι ό­πως πά­ντα. Για­τί σώ­νει και κα­λά έ­νας ει­σα­γό­με­νος προ­στά­της και σ αυ­τόν τον ευαί­σθη­το χώ­ρο και ό­χι έ­νας -ή μί­α- ντό­πιος;
Νε­ο­έλ­λη­νες, πό­τε θα μιας πιά­σει το ελ­λη­νι­κό μας; Τόση α­νο­η­σί­α, για­τί; "

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

Διαδίκτυο και…παράπλευρες ή ασύμμετρες απειλές

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: ...από τον ημερήσιο τύπο

Διαδίκτυο και…

…κατασκοπεία… εταιρειών: «…υποκλέπτουν υπερπολύτιμο υλικό, το οποίο κατόπιν πωλούν αποκομίζοντας παρανόμως τεράστια κέρδη...».

…και sex + πορνό: «…Γέμισε το διαδίκτυο παιδικό πορνό. …Το Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Ιντερνετ καταμέτρησε 3.077 ιστοσελίδες με περιεχόμενο παιδικής πορνογραφίας… …Τελευταίοι οι έλληνες στο διαδίκτυο πρώτοι στα πορνό…»


…εθισμός, μια νέα μορφή εξάρτησης-η νέα νόσος των εφήβων: «…Περνούν ακόμα και 30 ώρες στα Ιντερνετ καφέ, παίζοντας παιχνίδια στο Διαδίκτυο… Η εξάρτησή τους από το Διαδίκτυο είναι τόσο μεγάλη που παραμελούν την προσωπική τους φροντίδα και υγιεινή…. Ηδη 20 έχουν νοσηλευθεί σε Μονάδα Εφηβικής Ιατρικής στο Παίδων...".



…αυτοκτονίες - Κυβερνοαυτοκτονίες: "...ο νέος εφιάλτης – Αυτοχείριες μέσω Ιντερνετ...10 εφήβους έχει διασώσει το αρμόδιο τμήμα της ΕΛ.ΑΣ...." "...ιστοσελίδες «οδηγούν» σε αυτοκτονίες...Το φαινόμενο είναι γνωστό ως «κυβερνοαυτοκτονία» και αναφέρεται σε επίδοξους αυτόχειρες οι οποίοι επικοινωνούν μεταξύ τους μέσω διαδικτύου και συμφωνούν να αυτοκτονήσουν σε προκαθορισμένο χώρο και χρόνο...".

Συμπέρασμα: παράδεισος ή κόλαση ο ΗΥ και το διαδίκτυο; Ευλογία ή κατάρα; Τίποτε και όλ' αυτά! Το παν είναι η σωστή χρήση και ο αυστηρός έλεγχος (σε ανήλικους). Αλλά εδώ υπάρχει ένα νέο χάσμα: οι γονείς δεν γνωρίζουν και πολλά για την τεχνολογία. Μέχρι τα σημερινά παιδιά να γίνουν γονείς θα υπάρχει αυτό το χάσμα! Η γεφύρωσή του φαίνεται δύσκολη αν όχι ακατόρθωτη.



Η πραγματικότητα όμως, είναι μία: ζούμε στην ...ιντερνετική εποχή, και γι αυτό πρέπει να ξεχάσουμε πολλά απ’ αυτά που ξέραμε μέχρι σήμερα -για την ακρίβεια μέχρι αυτή τη στιγμή. Οι νέες δυνατότητες που μας προσφέρει ο ΗΥ και το διαδίκτυο είναι …απεριόριστες. Καταγράφω ορισμένες: αλληλογραφία, φθηνές τηλεφωνικές κλήσεις, ζωντανή ενημέρωση, κατέβασμα ταινιών και τραγουδιών, ακόμα και διαμόρφωση του προσωπικού τηλεοπτικού προγράμματος, χωρίς μάλιστα τις ανεπιθύμητες διαφημίσεις, τηλεδιασκέψεις, και πολλές άλλες εφαρμογές λιγότερο ή περισσότερο γνωστές. Θα πρέπει όμως αποφύγουμε τις καταστάσεις στις οποίες, ο φορητός υπολογιστής γίνεται η φυσική προέκταση του ώμου, το συμπαθητικό "ποντίκι" η φυσική προέκταση της παλάμης και το πληκτρολόγιο η προέκταση των δακτύλων μας.

Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε: “Κάποιος ο οποίος έχει εθιστεί μέσω του διαδικτύου σε εικονικούς κόσμους, θα μπορέσει να επιβιώσει στον πραγματικό κόσμο; Και αν ναι, τί και ποιες εμπειρίες του θα μπορέσει να προσφέρει αργότερα στις νεότερες γενιές


Επιδιόρθωση πεταχτών...τινών

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα:






Αποκατάσταση των …πεταχτών αυτιών με laser. (Aφεστώτα ώτα σημαίνει πεταχτά και υπερβολικά προεξέχοντα από το κεφάλι αυτιά. Πρόκειται για μια αισθητική ανωμαλία των πτερυγίων των ώτων).



Για τα ...πεταχτά δόντια (γνωστά και ως δόντια τύπου …Bugs Bunny) μάλλον γνωρίζω. Μ’ αυτά ασχολείται ο ορθοδοντικός.


Κι ο πεταχτός …ποπός πώς αποκαθίσταται; Να υποθέσω με μία …βρεγμένη σανίδα;



Και με τα ...πεταχτά μάτια (…θα σου πετάξω τα μάτια έξω) τι γίνεται; Υπάρχει θεραπεία;
Ρε τί σου είναι αυτή η επιστήμη;

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...