'Αγιος Βαλεντίνος Νο 1

Διάβασα, Είδα, Άκουσα και Έγραψα: …του Ν. Παπανικολάου από το περιοδικό “ΤΟ ΣΕΛΑΣ μιας άλλης καταχνιάς”

Σήμερα φαντάζομαι πως οι περισσότεροι θα γράψουν κάτι για τον ...'Αγιο Βαλεντίνο, θα του στείλουν γράμματα, θα τον εξυμνήσουν, θα τον επικαλεστούν ή θα τον στηλιτεύσουν. Θα κάνω κι εγώ κάτι παρόμοιο, γιατί κι εγώ ένας από σας είμαι... Θα δανειστώ ένα άρθρο από "ΤΟ ΣΕΛΑΣ μιας έλλης καταχνιάς", ένα περιοδικό του οποίου η καρδιά έπαψε πια να χτυπά για πάντα...

ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ

ένας άγιος…λαθρομετανάστης, …ολίγον φορέας του AIDS!

Εχτές αργά στο μπαρ το “Ναυάγιο”

βρέθηκα να τα πίνω μ’ έναν άγιο

καθότανε στο διπλανό σκαμπό

και κοινωνούσε με ουίσκι και νερό

Έ­νας ...ά­γιος, πρω­τά­κου­στος και πρω­τό­τυ­πος ως προς την ει­δίκευ­σή του, πέ­ρα­σε κι αυ­τός, ως λα­θρο­με­τα­νά­στης τα σύ­νο­ρά μας πριν με­ρι­κά χρό­νια και έ­κτο­τε την ά­ρα­ξε κα­νο­νι­κά. Και δεν είναι κα­νέ­νας άλ­λος α­πό τον συ­μπα­θέ­στα­το στο χώ­ρο της νε­ο­λαί­ας, των δω­ρο-κα­τα­στη­μά­των και των αν­θο­πωλεί­ων, τον κα­θο­λι­κό ά­γιο Βα­λε­ντί­νο που περ­νιέ­ται ως προ­στά­της, λέ­ει, των ε­ρω­τευ­μέ­νων -αλή­θεια α­πό ποιον τους προ­στα­τεύ­ει και για­τί;
Μα­νί­α που την έ­χου­με τέ­λος πά­ντων κι ε­μείς οι Έλ­λη­νες με τους ξέ­νους προ­στά­τες! Α­κό­μα και στον έ­ρω­τα, στην ευ­γε­νέ­στε­ρη αν­θρώ­πι­νη εκ­δή­λω­ση, ορίσαμε ως φύ­λα­κα-άγ­γε­λο έ­να ξέ­νο, πι­θα­νόν πρά­κτο­ρα του Βα­τι­κα­νού και του Πά­πα και ο­λί­γον φο­ρέ­α του AIDS. Ε­μείς, εκ πα­ρα­δό­σε­ως φι­λό­ξε­νος και δη­μο­κρατι­κ­ός λα­ός που εί­μα­στε, α­μέ­σως του χο­ρη­γή­σα­με υ­πη­κο­ό­τη­τα και ι­θα­γέ­νεια ελ­λη­νι­κή. Τι στο κα­λό, θα α­φή­να­με ο­λό­κλη­ρο ά­γιο να κυ­κλοφο­ρεί στην πα­ρα­νο­μί­α;
Πα­ρό­λο που δεν τον εί­δα­με σε α­γιο­γρα­φί­α, υ­πο­θέτου­με ό­τι δεν πρέ­πει να μοιά­ζει σε τί­πο­τα με τους ντό­πιους α­γί­ους. Με την α­σκη­τι­κή ουδεμία σχέ­ση πρέ­πει να έ­χει. Αυ­τός πρέ­πει να εί­ναι χα­ρού­με­νος, δρο­σε­ρός και ελ­κυ­στι­κός -και για­τί ό­χι και ο­λί­γον σέξι;- αλ­λά και πο­λύ αν­θρώ­πι­νος. Δη­λώ­νει ευ­θαρ­σώς προ­στά­της της α­γά­πης και του έ­ρω­τα. Λαμ­βά­νο­ντας, δε, υ­πό­ψη μας τις πα­λιό­τε­ρες συ­ντα­γές πε­ρί η­θι­κής ό­που ο έ­ρω­τας ήταν βα­ρύ­τα­το α­μάρ­τη­μα, τού­τος ε­δώ εί­ναι, ού­τε λί­γο ού­τε πο­λύ, υ­πέρ της α­μαρ­τί­ας.
Εν πάση πε­ρι­πτώ­σει, ο πε­ρί­ερ­γος αυ­τός πο­λιού­χος των ε­ρω­τευ­μέ­νων, δεν εί­ναι που μας χα­λά­ει ό­λη την ει­κό­να που εί­χα­με για τους ντό­πιους α­γί­ους, δεν εί­ναι που μας α­να­τρέ­πει την ι­σχύ­ου­σα πε­ρί αμαρ­τί­ας λο­γι­κή! Το κα­κό εί­ναι ό­τι το α­ξί­ω­μά του αυ­το­α­ναι­ρεί­ται και κα­τα­ντά ά­νευ πε­ριε­χο­μέ­νου, λό­γω ε­πο­χής. Βλέ­πε­τε, ο συ­μπα­θής ά­γιος εί­χε την α­τυ­χί­α να μπει στη χώ­ρα μας σε μια ε­πο­χή τε­λεί­ως α­ντιε­ρω­τική, που ως γνω­στόν κά­νει θραύ­ση το AIDS! Κά­θε άλ­λο πα­ρά προ­στάτης εί­ναι ο ά­γιος αυ­τός. Αν ό­χι φο­ρέ­ας του AIDS, εί­ναι του­λά­χι­στον δια­δο­σί­ας του φο­βε­ρού ιού!
Εν τω με­τα­ξύ, μπαί­νει και ζή­τη­μα ε­θνι­κής α­νε­ξαρ­τη­σί­ας και στην υ­πό­θε­ση της προ­στα­σί­ας των ε­ρω­τευ­μέ­νων. "Κα­λύτε­ρα, κα­λύ­τε­ρα, δια­σκορ­πι­σμέ­νοι οι Έλ­λη­νες, να τρέ­χω­σι τον κό­σμο ψω­μο­ζη­τού­ντες, πα­ρά προ­στά­τας να έ­χο­μεν". μας πα­ραγ­γέλ­νει ο Αν­δρέ­ας Κάλ­βος, αλ­λά ε­μείς α­διόρ­θω­τοι ό­πως πά­ντα. Για­τί σώ­νει και κα­λά έ­νας ει­σα­γό­με­νος προ­στά­της και σ αυ­τόν τον ευαί­σθη­το χώ­ρο και ό­χι έ­νας -ή μί­α- ντό­πιος;
Νε­ο­έλ­λη­νες, πό­τε θα μιας πιά­σει το ελ­λη­νι­κό μας; Τόση α­νο­η­σί­α, για­τί; "