'Αγιος Βαλεντίνος Νο 2

Ἔρως: αυτός που …ανίκατε (για)μάχαν, ο …στραβός που χρόνια δεν κοιτά, που μπορεί να είναι και (Ζ)αγοραίος αλλά και πλατωνικός, άλλοτε …κρυφός (σε ...γκαρσονιέρα) και άλλοτε φλογερός κεραυνοβόλος. Και πάντα με φειδώ, το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη

Ψιτ... Αγγελάκι,

Ναι εσύ, με το τόξο και τα βέλη,

Έτοιμο να χτυπήσεις είσαι πάλι,

έβαλες στόχο μια καρδιά.

Πριν το κάνεις, σου ζητώ μια χάρη,

Μην σημαδέψεις την δική μου,

Είναι γεμάτη πληγές.

Δεν θ΄αντέξει.

Γι΄ αυτό, σε παρακαλώ,

αν έχεις βέλος για μένα,

άστο κάτω,

πάρε γύψο και μυστρί

και σοβάτισε την καρδία μου.

Κλείσε τις πληγές..

Φροντίδα θέλει, όχι άλλα βέλη.

Του τσαχπίνη "Αγίου" ανήμερα

Για χάρη του η Μήδεια σκότωσε τα παιδιά της. Ο Πάρις και η Ελένη οδήγησαν τις χώρες τους σε πόλεμο. Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή (και τι δεν έκαμε αυτός ο μπερμπάντης) για να φτάσει στη Δανάη. Για χάρη του ρήμαξαν αυτοκρατορίες, σπίτια και ζωές. Ο λόγος περί έρωτος.
Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Ερωτόκριτος και Αρετούσα, Ερωφίλη και Πανάρετος, Θεόφιλος και Κασσιανή, Ροδόλφος και Μαρία Βρατσέρα, Ορφέας και Ευρυδίκη, η Ωραία και το Τέρας.

Όπως επίσης: Εισαγγελέας και Τζένη (αλήθεια τους θυμάται κανείς;), τέντζερης και καπάκι, μαθητής και κοπάνα, μεταξωτά βρακιά και επιδέξιοι κώλοι, Μάκης και Θέμος (ωχ...μου ξέφυγε...)

Τι είναι λοιπόν ο έρωτας; Σταχυολογούμε μερικούς ορισμούς:

Ενεργειακή δύναμη
Η πεμπτουσία της ζωής.
Ελιξήριο νεότητας.
Ο δρόμος που οδηγεί στον Παράδεισο.

Η έκτη αίσθηση.

Έρωτας λοιπόν. Κόμπος στο λαιμό. Τρεμούλιασμα στα γόνατα, σφίξιμο στο στομάχι, κοκκίνισμα προσώπου, αφηρημάδα, υπέρβαση των καθημερινών, έλλειψη λογικής, άρνηση τροφής, ξαγρύπνια, κρυφομιλήματα με το φεγγάρι και τα κύματα… Σαν αρρώστια δε μοιάζει; Τυχεροί όσοι τον ένιωσαν, δυστυχείς όσοι τον προσπέρασαν. Ένας ερωτευμένος άνθρωπος γίνεται πανέμορφος. Λάμπει, φεγγοβολάει. Περπατά και ξεχωρίζει, φαίνεται. Κοιτάει και φαίνεται. Σκέφτεται ή κάνει διάφορα πράγματα αλλά φαίνεται.

Ο έρωτας είναι ο μόνος θησαυρός επί της Γης. Σπάνιο λουλούδι. Είναι εύθραυστος. Τι μας ζητάει; Τα πάντα. Τι μας δίνει; Τα πάντα. Δεν έχει στάνταρ. Δε χωράει σε κανόνες και λογικά. Ένα ταξίδι ζόρικο μέσα στον εαυτό μας. Νυχτερινό, αδυσώπητο, σκληρό, αμείλικτο. Στο μικρόκοσμό μας δε χωράει ο θρόνος του. Πρέπει να πλατύνουμε, να ελευθερώσουμε το σώμα και τη σκέψη μας. Να πετάξουμε ότι άχρηστο, μίζερο, μικρό και ευτελές. Για να χωρέσει μέσα μας, να ανθήσει, να καρποφορήσει… Είναι η ομορφιά μέσα σ' έναν κόσμο άσχημο. Τα πλούτη σ' ένα σπίτι φτωχικό. Είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Η εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού, έκδοση του 1982, περιγράφει τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου ως ιδιόρρυθμο αγγλικό "έθιμο, περιορισθέν εις τας λαϊκάς τάξεις". Μια γιορτή όπου οι "βαλεντίνοι" και οι "βαλεντίνες" ανταλλάσσουν επιστολές, υποχρεώνονται σε δώρα, ενώ την ημέρα αυτή επιτρέπονται παντός είδους φιλοφρονήσεις, πειράγματα και εξωφρενισμοί, ιδίως σε ηλικιωμένες δεσποινίδες. Με τον τρόπο της, η εγκυκλοπαίδεια δείχνει ότι το αγγλικό έθιμο και δεν μας αφορά ως Έλληνες, αλλά δεν είναι τίποτε το αξιόλογο για να το μιμηθούμε ή να το συντηρήσουμε.

Παρ' όλα αυτά το έθιμο επέζησε χάρη στο ζήλο των ανθοπωλών, των καταστημάτων δώρων και όλων εκείνων που ωφελούνται από τις επιχειρήσεις στο όνομα του έρωτα. Έχουμε δει τα πιο κιτς δώρα να πουλιούνται εκείνη την ημέρα. Κάτι φουσκωτές, κατακόκκινες καρδούλες με δαντελένια γαρνιτούρα, κάτι απαράδεκτα I LOVE YOU σταμπαρισμένα σε κάδρα, χνουδωτά ζωάκια παντός είδους με λάγνο και ερωτευμένο δήθεν βλέμμα και ο χορός της προχειρότητας και του εμπορίου καλά κρατεί. Μπορείτε να φανταστείτε το πλήγμα που δέχεται ένα κοριτσάκι που περιμένει μια εορταστική χειρονομία-προσφορά και το αγοράκι καταφθάνει με άδεια χέρια;

Εξ ορισμού σχεδόν, η "γιορτή" αυτή είναι το αναμενόμενο, η υπόσχεση, η προσμονή απολαύσεων. Λείπει το προσωπικό στοιχείο, η φρεσκάδα, η φαντασία και το χιούμορ.

Έχω στην παρακαταθήκη μου καμιά δεκαριά επετείους το χρόνο που τις λατρεύω. Οι μόνες που έχουν "δημοσιοποιηθεί" είναι η επέτειος των γενεθλίων μου -στους συγγενείς πρώτου βαθμού- και του γάμου μου -αναγκαίο κακό. Οι υπόλοιπες είναι αυστηρά για ιδιωτική χρήση. Τις απολαμβάνω για το συμβολισμό τους και για την απόλυτη χαρά που μου προσφέρουν. Και μην επιμένετε. Είναι οι στιγμές αυτές προσωπικές. Αυστηρώς προσωπικές.