Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Θα σκέφτομαι και τους δικούς σας ανθρώπους


Σήμερα ήταν το τελευταίο ραντεβού των 4-6. Είναι ευχάριστο να βλέπεις το δικό σου άνθρωπο να αναρρώνει και να επανέρχεται στη φυσιολογική ζωή. Πλέον ευχάριστο είναι όταν ο γιατρός σου επιβεβαιώνει αυτό που βλέπεις και ταυτόχρονα σου ανακοινώνει την πολυπόθητη έξοδο. Κι ας είναι, όπως είπαμε, φιλόξενο το νοσοκομείο αλλά δεν παύει να είναι ένα ίδρυμα νοσηλείας και περίθαλψης ασθενών. Νοιώθεις όμορφα. Σκέφτεσαι πόσες δουλειές έχεις να κάνεις όταν γυρίσεις σπίτι, προκειμένου να κάνεις το δικό σου άνθρωπο να νοιώσει άνετα, αλλά δε σε μέλλει αυτό. Εύχεσαι και στους άλλους και στους δικούς τους ανθρώπους να έχουν ταχύτατη ανάρρωση και γρήγορη επιστροφή στα σπίτια τους. Περνάει η ώρα, το επισκεπτήριο λήγει και συ φεύγεις. Τέλος καλό, όλα καλά για τον δικό σου άνθρωπο και για όλους τους άλλους, τους δικούς τους ανθρώπους!
Η εμπειρία, για σένα μεγάλη -σαφώς αμελητέα ως προς την αντίστοιχη του ασθενή σου. Οι στιγμές να διαρκούν κάτι …αιώνες, τα συναισθήματα να εναλλάσσονται γρήγορα, ο θυμός και η χαρά επίσης. Και νάτην, η ώρα του τέλους φτάνει, ο δικός σου άνθρωπος ξεπέρασε το πρόβλημα χωρίς …παράπλευρες απώλειες, να ατενίζετε μαζί με αισιοδοξία το μέλλον. Καλώς να ορίσεις στο σπίτι! Και συ, ο δικός μου άνθρωπος αλλά και όλοι οι δικοί μας άνθρωποι. Καληνύχτα, και να ξέρετε πως θα σκέφτομαι και θα προσεύχομαι και για τους δικούς σας ανθρώπους!

1 σχόλιο:

KitsosMitsos είπε...

Σύντομα και από κοντά...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...