Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Οδοιπορικό Κύπρος: 2ο μέρος, Βυζαντινή Διαδρομή-1

Είχα αποφασίσει να κάνω μία διαδρομή στον ανατολικό ορεινό όγκο του Τροόδους, σε κάποια από τα ορεινά θέρετρα τα οποία γνώριζα από τα μαθητικά μου χρόνια.


Είχα την τύχη να ζω σε παραθαλάσσια πόλη, χαιρόμουν τη θάλασσα -την αλμύρα και την υγρασία της- σχεδόν όλο το χρόνο, αλλά δεν στερούμασταν και τις ολιγοήμερες διακοπές στο βουνό. Επέλεξα λοιπόν μία …βυζαντινή διαδρομή με έντονη φυσική ομορφιά. Στην Κύπρο υπάρχουν φημισμένες Βυζαντινές εκκλησίες, με πλούσια εικονογράφηση και τοιχογραφίες, δέκα από τις οποίες βρίσκονται στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Ταυτόχρονα, ο ορεινός και αγροτικός τουρισμός στην Κύπρο δεν είναι ανεπτυγμένος. Ηλικιωμένοι προτιμούν τα βουνά, ενώ οι υπόλοιποι τα παραθαλάσσια μέρη. Φυσικά, το ορεινό οδικό δίκτυο –που δεν είναι και στα καλυτερότερά του- διατρέχεται από αυτοκίνητα ενοικίασης γεμάτα τουρίστες. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να αναπτύξουν αυτού του είδους τον τουρισμό και ενθαρρύνουν προς τούτο.

Ξεκινάω από τη Λευκωσία, κινούμαι δυτικά, σχεδόν παράλληλα με την πράσινη γραμμή προς την επαρχία της κατεχόμενης Μόρφου και κάπου στρίβω αριστερά προς Γαλάτα. (Galata, Cyprus στο Google Earth) (πληροφορίες ΕΔΩ). Λίγο πριν το χωριό, σε μια ρεματιά κατηφορίζω για την Παναγία Ποδίθου, (πληρορ. ΕΔΩ κι ΕΔΩ) την οποίαν βρίσκω κλειστή, ενώ εργάτες κάνουν εξωτερικές επισκευές. 'Ετσι φωτογραφίζω το εξωτερικό της.


Στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα πλατάνια παραγγέλλω φραπέ με γάλα. Στην Κύπρο σερβίρεται μάλλον γάλα με φραπέ και η απόλαυσή του είναι …συντομότατη· δεν κρατάει ώρες. Δύο σπιτικά γλυκά κουταλιού συμπληρώνουν το ...πρωινό μου. Στανιάρω και πραγματοποιώ μιας βόλτα στο χωριό. Μια τετράδα ηλικιωμένων γυναικών -αρκετά -άντα και μάλλον χήρες- πίνουν καφέ και παίζουν ...κουμ-καν. 'Ηρθαν από τη Λευκωσία γιατί εδώ έχει δροσιά, όπως μου είπαν. Μια άλλη παρέα εκδρομέων δίπλα και μια ομάδα δασεργατών συμπληρώνει τους θαμώνες. Στη ρεματιά που διασχίζει το χωριό αφθονούν οι μηλιές. Νερό υπάρχει άφθονο, έτσι οι πράσινες …γωνιές μέσα στις αυλές, στα μπαλκόνια και στα παράθυρα είναι άφθονες και ...πολύχρωμες!


Προσπαθώ να εντοπίσω το σπίτι στο οποίο παραθερίζαμε οικογενειακώς στα μαθητικά χρόνια. Μάλλον το βρίσκω, φυσικά ανακαινισμένο.


Συνέχεια της Γαλάτας είναι το χωριό Κακοπετριά, 55 χλμ από Λευκωσία, (Kakopetria, Cyprus στο Google Earth), (πληροφορίες ΕΔΩ) επίσης ορεινό θέρετρο, που διατρέχεται κι αυτό από ρεματιά, μεγαλύτερο από τη γειτονικά Γαλάτα, με ξενοδοχειακές μονάδες και γραφική «λαϊκή γειτονιά».



Αφήνω το όχημα σε δημοτικό χώρο στάθμευσης και ξεκινώ την περιήγηση. Παλιά ξενοδοχεία -πανδοχεία θάλεγα- εγκαταλελειμμένα στο χρόνο και τη μοίρα τους, άλλα ανανεωμένα αλλά και καινούρια κτίσματα-εξοχικά συνθέτουν την πρώτη εικόνα.




Στην πλατεία, η οποία είναι περιστοιχισμένη από κτίρια και καλυμμένη κυρίως από ομπρέλες, η υγρασία είναι απίστευτη.


η φωτογραφία είναι δανεισμένη από ΕΔΩ

αφαιρέθηκε ματά από απαίτηση της ιδιοκτήτριας


Ανηφορίζω στην παλιά πόλη. Ένας μικρός …καταρράκτης στο ρέμα δίνει αφήνει μια δροσιάς μεσ’ το λιοπύρι.

Προχωρώ προς τον παλιό μύλο (πρώτη φορά πραγματοποιώ αυτή τη βόλτα στο χωριό). Μια εντυπωσιακή ξενοδοχειακή μονάδα ξεχωρίζει. Απόλυτα δεμένη με το φυσικό περιβάλλον, πολυόροφη –η κλίση του εδάφους το επιτρέπει και δίπλα ένα εγκαταλελειμμένο γιαπί. Κάποιο αυθαίρετο ίσως που πρόλαβαν οι υπηρεσίες; Ποιος ξέρει.


Το νέο με το παλιό προσπαθούν να ενωθούν. Πλίνθος, πέτρα, τουβλάκι, τούβλο, μπετόν… Και μάλλον τα καταφέρνουν. Τα διαπιστευτήρια τα βλέπετε.


Διασχίζω ένα μικρό ρεματάκι και νάμαι στην παλιά πόλη. Στενά πέτρινα δρομάκια, χαμηλοτάβανα πέτρινα σπιτάκια, καταπράσινες αυλές, τουριστικά καταστήματα, πολύχρωμα λουλούδια. Θυμίζουν ελληνικά τμήματα παλιών πόλεων απανταχού της Ελλάδας και σε νησιά. Απλά εδώ δεν επικρατεί το μπλέ, το γαλάζιο αλλά το …ξύλινο.









Ένας …τούρκικος καφές (εδώ οι απόψεις ως προς την ονομασία του διίστανται) σ' ένα κυπριακό φλυντζάνι, ένα δροσερό μαχαλεπί με ροδόσταμο, ένα σπιτικό γλυκό κουταλιού κι ένα δροσερό ποτήρι νερού εξουδετερώνουν τη ζέστη και τον κάματο. Γιατί μη βλέπετε, είμαστε σε βουνό δροσερό αλλά η έκθεση στον ήλιο είναι ανυπόφορη.




Ξανά στ’ όχημα, ανηφορίζοντας προς την κορυφή. Έξω από το χωριό, βρίσκεται ο Άγιος Νικόλαος της Στέγης, (το 2ο μου προσκύνημα) αλλά το περασμένο της ώρας δεν επιτρέπει την επίσκεψη. Έτσι η φωτογράφισή του ματαιώθηκε αλλά το google με κάλυψε προς τούτο.

Φωτογραφίες ...κλεμένες από τον blogger ΑΔΑΗ αλλά και τον Μ.Λαχανά


Οι φωτογραφίες αφαιρέθηκαν μετά από απαίτηση της ιδιοκτήτριας



Συνεχίζω την …εις Τρόοδος άνοδο και παρεκκλίνοντας από τον κεντρικό δρόμο, μέσα από το δάσος φτάνω στο τρίτο θέρετρο, τον Πεδουλά (πληροφορίες ΕΔΩ). Αναζητώ κατάλυμα. Το βρίσκω εύκολα, παρόλο που οι εν ενεργεία ξενοδοχειακές μονάδες είναι ελαχιστότατες. Άλλες είναι εγκαταλελειμμένες και άλλες ανακατασκευάζονται. Η θέση του χωριού είναι αμφιθεατρική και το περιβάλλον καταπράσινο.


Η θέα του δωματίου μου επίσης (εδώ, θα κοιμηθώ για πρώτη φορά χωρίς κλιματισμό, που άλλωστε δε διαθέτει).


Ένα υπέροχο δείπνο, μία κρύα μπύρα (η μονάδα αυτή λειτουργεί ως ξενοδοχείο, εστιατόριο, ψησταριά, καφενείο δηλ. τα πάντα) και με τους ελαχιστότατους θαμώνες παρακολουθώ κι εγώ δύο ποδοσφαιρικούς αγώνες, του ΑΠΟΕΛ και της ΟΜΟΝΟΙΑΣ (όχι με την ΑΕΚ, τους προκριματικούς). Αποχωρώ για ύπνο. Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιοΚαληνύχτα!

ΥΓ. 'Οπως αντιλαμβάνεστε, δε σας ...γνωρίζω της Κύπρου τις θάλασσες και τις παραλίες, την πολυκοσμία, τα πολύ πολύ τουριστικά μέρη... Αλλά την ορεινή Κύπρο, την ήσυχη, τη γαλήνια, τη μακαρία.

4 σχόλια:

akrat είπε...

μεγάλη η τύχη σας...
στα επόμενα να πάτε στα Μαρωνίτικα χωρία...

VAD είπε...

Με την πρώτη επίσκεψη πέφτω πάνω στην Κακοπετριά,πατρίδα αγαπημένου φίλου,οπου με πήγε πριν από χρόνια,κι από τότε δυστυχώς δεν αξιώθηκα να ξαναπάω!Νάσαι καλά,ρε...κουμπάρε!

KitsosMitsos είπε...

Αυτή τη φορά το γύρισες το νησί. Απ'ό,τι φαίνεται το καταευχαριστήθηκες.
Έτσι είναι οι πατρίδες. Χρειάζονται ανανέωση δεσμών.

phlou...flis είπε...

@akrat: στο επόμενο οδοιπορικό

@vad: την οποίαν ...γνώρισα καλά, τώρα. Για φαντάσου. Νάσαι καλά

@kitsomitso: το μισό. Υπάρχουν κι άλλα για άλλη φορά

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...