Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

Πολιτική & Πολιτικοί υποβάλλουν τα διαπιστευτήριά τους

Στη Λάρισα κυκλοφορούν τρεις καθημερινές τοπικές πολιτικές εφημερίδες, μία εξ’ αυτών, η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, κυκλοφορεί …ανέκαθεν, από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και όπως αναφέρει και στον τίτλο της, είναι η πρώτη σε κυκλοφορία. Νομίζω πως είναι η επαρχιώτικη εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Το ιστορικό της μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ.
Αυτό που συμβαίνει με την εν λόγω εφημερίδα και τον/την Δ/ντή της, νομίζω πως είναι πρωτόγνωρο, αν όχι αξιοσημείωτο. Κάθε σημαντικό πρόσωπο που επισκέπτεται την πόλη της Λάρισας (υπουργός, βουλευτής, πρέσβης, διπλωμάτης, Αρχιεπίσκοπος, Μητροπολίτης, ξένος πολιτειακός ή πολιτικός παράγων κ.ά.), έχει στο πρόγραμμά του και την επίσκεψη στα γραφεία της εφημερίδας. Εκεί, με απόλυτο σεβασμό στην Τέταρτη Εξουσία (*), ο καθένας υποβάλλει τα σέβη του προς τη δ/νση της εφημερίδας, υποβάλλει –με άλλα λόγια- τα διαπιστευτήριά του. Γιατί, τι άλλο σημαίνει αυτή η …εθιμοτυπική επίσκεψη; Ένδειξη τιμής, αβροφροσύνης, πίστης, υποταγής ή απλά …γεμίζει το πρόγραμμα του επισκέπτη;
Στην Αθήνα, για παράδειγμα, όλοι αυτοί, καθώς και οι ξένοι αντίστοιχοι, επισκέπτονται ..εθιμοτυπικά τα γραφεία των αθηναϊκών εφημερίδων; Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε καλώς κι εδώ συμβαίνει. Αν όμως όχι, τι άλλο συμβαίνει; Είναι άραγε εθιμοτυπικό και αυτό, δηλαδή στις Αρχές της πόλης να συμπεριλαμβάνονται και οι εκδότες; Αν πάλι, ναι, τότε θα ‘πρεπε, για λόγους ευγένειας και αβρότητας, να επισκέπτονται όλους τους εκδότες και όχι επιλεκτικά.
Υποταγή είναι αγαπητοί μου φίλοι. Μετά γονυκλισίας. Διότι η εξάρτηση, ειδικά, της πολιτικής και των πολιτικών από τους εκδότες και γενικά τα ΜΜΕ είναι τεράστια. Είναι το Α και το Ω της πολιτικής. Οι …καλές κουβέντες και η …προβολή, έτσι γράφονται. Προηγείται το …χειροφίλημα, ο ασπασμός, η αβροφροσύνη και έπονται αυτά. Ειδάλλως, το μαύρο φίδι (της δημοσιότητας) τους έφαγε.

Δείτε φωτογραφίες-στιγμιότυπα, για του λόγου το αληθές, από πρόσφατη επίσκεψη πολιτικού στη Λάρισα και τις συναντήσεις του με τις Αρχές και «Αρχές» της πόλης.

Με το Δήμαρχο

Με το Νομάρχη

Με το Μητροπολίτη (για να λάβει την ευχή του, ίσως)


και με την εκδότρια - τα ΜΜΕ.
Ο πολιτικός δείχνει να απολογείται, η εκδότρια αγέρωχη τον ακούει ενώ οι παρατρεχάμενοι παρακολουθούν ...ευλαβικά.



(*) Οι απόψεις όσον αφορά τις ...Εξουσίες και "Εξουσίες" διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν πως οι τέσσερις Επίσημες «Θεσμικές Εξουσίες» είναι:

  • Η Κυβέρνηση (Εκτελεστική Εξουσία)
  • Η Βουλή (Νομοθετική & Ελεγκτική)
  • Η Δικαιοσύνη (Το Δικαστικό Σώμα)
  • Ο Συνδικαλισμός (Επαγγελματικά & Εργατικά Σωματεία)

Ενώ οι τέσσερις Ανεπίσημες μη «Θεσμικές Εξουσίες» - είναι:

  • Νόμιμες Επιχειρήσεις (Πολυεθνικές, μεγάλες & μικρές)
  • Παράνομες Επιχειρήσεις (Έμποροι ναρκωτικών, Λαθρέμποροι)
  • Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΤV, Ραδιόφωνο, Εφημερίδες,κ.ά.)
  • Πνευματικές Εξουσίες (Θρησκευτικές, Πολιτικές, κ.ά.)

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

ΗΥ ή lap top;

Της πρώτης νύχτας του γάμου μου η συνέχεια...

Θυμάστε που σας έλεγα κάποτε για το διαδικτυακό μου πάθος και που εξαιτίας του πέρασα την πρώτη νύχτα του γάμου όχι σε ερωτικές περιπτύξεις αλλά …αγκαλιά με το lap top μου, με την φλούφλαινα παρομοίως; Ξέχασα να σας πω τη συνέχεια της ιστορίας. Όταν κάποια στιγμή κουράστηκα και αποφάσισα να …της προσφέρω την ανθοδέσμη για να την καλοπιάσω, μπας και... (you Know), μου έφερε το lap top κατακέφαλα. Αλλά κι εγώ δεν κάθησα με τα χέρια σταυρωμένα και … Η συνέχεια φαίνεται στη φωτογραφία.

Δίδαγμα, καλύτερα ΗΥ (που δεν μπορεί να τον σηκώσει) παρά lap top!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Καιρός ν’ αρχίσουμε με τα σοβαρά

Το Διάβασα, ή μήπως το Άκουσα, δε ξέρω πάλι αν το Είδα, τέλος πάντων, οι εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για το Βατοπέδιο θα ολοκληρωθούν οκτώ ημέρες νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν. Και ανακουφίστηκα, φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο. Δε γνωρίζω αν και οι άμεσα ή έμμεσα εμπλεκόμενοι θα νοιώσουν ή όχι την ίδια ανακούφιση με μένα. Αυτοί, ενδεχομένως, κάτι κάτι κακό ή καλό αναμένουν. Εγώ, όχι. Απλά είμαι ευχαριστημένος που θα τελειώσει αυτό το κακόγουστο θέατρο …μπουλουκιού που παίζεται, αφού είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα που θα ενισχύει το κύρος του κοινοβουλευτισμού και της πολιτικής γενικότερα. Δείτε τους με τι ασχολούνται. Όχι με το καυτό θέμα αλλά με τα dvd. Η βουλή ένα τεράστιο …dvdάδικο. Και με τα dvd players της χαλασμένα, χωρίς έτσι να μπορούν να …απολαμβάνουν το περιεχόμενο τους.

Θαρρώ, αλλά και αισιοδοξώ, πως κέρδος θα είναι οι …οκτώ ώρες νωρίτερα γιατί τότε ευελπιστώ ότι θα αποφασίσουν επιτέλους να ασχοληθούν με τα προβλήματα εν εξελίξει και κυρίως με το μέγιστο θέμα, αυτό της οικονομίας. Θα ασχοληθούν με το πώς δε θα υπάρξουν κλείσιμο ή πτωχεύσεις επιχειρήσεων, με το πώς δε θα υπάρξουν κατασχέσεις περιουσιών, με το πώς δε θα υπάρξουν απολύσεις εργαζομένων, με το πώς δεν θα γεμίσει ο τόπος ανέργους

Έτσι όπως βλέπουμε τα δελτία ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες είναι σαν να έχουν γενικευθεί τα πολιτικά «παρατράγουδα» (σαν εκείνα τα άλλα, ξέρετε ποια;). Μόνο που τούτα δω είναι αυτούσια, γνήσια, γραφικά και περισσότερο άθλια. Τα οποία «βλάπτουν σοβαρά την υγεία» της δημόσιας ζωής μας. Και ξέρετε γιατί; Διότι κρύβουν την πραγματική Ελλάδα, αυτήν που κάποιοι ονομάζουν «άλλη Ελλάδα», αυτήν που αγωνίζεται και πετυχαίνει, που ξέρει να μάχεται, που ενίοτε κερδίζει, που τέλος πάντων γοητεύει· και αναδεικνύουν έναν κόσμο μιζαδόρων, γραικύλων, εκβιαστών, απατεώνων, «ευυπόληπτων», που πλευρίζουν κόμματα και πολιτικούς, που δίνουν μίζες ή «δώρα» για να κάνουν ευκολότερα τις χρυσοφόρες «δουλειές» τους.
Και τα κόμματα τι κάνουν για να αποτρέψουν αυτή την κατάσταση; Τίποτε, μάλλον την ενισχύουν. Βλέπετε, έχουν χάσει την αίγλη τους, δεν κεντρίζουν το ενδιαφέρον άξιων ανθρώπων και …μοιραία ανοίγουν τις πόρτες τους, χωρίς δεύτερη σκέψη και αιδώ, σε πάσης φύσεως …προσφερόμενους, …διατιθέμενους, …κολακεύοντες. Φυσικά, όλοι αυτοί, είναι μέρος της ζωής μας αλλά όχι να αναδεικνύονται και σε πρωταγωνιστές της δημόσιας ζωής. Πολύ δεν τους πάει; Εμάς, μας πάει αυτό;
Καιρός είναι κάποιος εκεί στα κόμματα να πάρει τη …σκούπα και να σαρώσει όλους εκείνους που εμφανίζονται ως «φίλοι» και «κολλητοί» σας. Γιατί θ’ αρχίσουμε να ρωτάμε τον κάθε βουλευτή, όταν θα μας πλησιάζει για να μας ζητήσει τη ψήφο, «δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι» για να δω αν την αξίζεις (τη ψήφο). Ξεκινήστε πρώτα μ’ αυτό αλλά ταυτόχρονα ασχοληθείτε με τα προβλήματα. Όχι τα προσωπικά σας, αλλά τα κοινά, αυτού του τόπου!

Τζυπριώτικα ανέκδοτα

O Κύπριος πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας, εβρισκόμενος στη Μόσχα σε επίσημη επίσκεψη, δήλωσε στα ρωσικά Μέσα Ενημέρωσης, «Αγαπώ τη Μόσχα, όπως τη Λευκωσία». Αμέσως, ο Ρώσος ομόλογός του Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς Μεντβέντεφ (Дмитрий Анатольевич Медведев) έδωσε εντολή για την …απαγωγή του και την απαγόρευση εξόδου του από τη Ρωσία. «Τέτοιους αγνούς πατριώτες και φίλους της Ρωσίας, δεν τους αφήνουμε να πάνε χαμένοι», φέρεται να δήλωσε ο ρώσος πρόεδρος.

Στη φωτογραφία, στιγμιότυπο από την απαγωγή του κου Χριστόφια. Διακρίνεται ευκρινώς το βλοσερό βλέμμα των απαγωγέων του, σε αντίθεση με το στενάχωρο ύφος του Προέδρου. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής και η αντιπολίτευση της Κύπρου, κάλεσαν τον πρέσβη της Ρωσίας στην Κύπρο, για να διαμαρτυρηθούν και να του επιδώσουν εγγράφως τις αντιρρήσεις τους, για την απαγωγή και κράτηση του κου Χριστόφια. Για ευνόητους λόγους!



Εν τω μεταξύ, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ (Mehmet Ali Talat) και η ...ανεπίσημη σκιά του (δε θέλω ουουου…), ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdoğan), τον αναζητούν, προκειμένου να συνεχίσουν τις μεταξύ τους συνομιλίες. «Τέτοιον αξιόπιστο και καλοπροαίρετο συνομιλητή, πού θα τον ξαναβρούμε», φαίνεται να δήλωσε ο Ταλάτ, ενώ η …σκιά του συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι καταφατικά!

Στη φωτογραφία, το πλαστό χαμόγελο στα χείλη του κου Ταλάτ, είναι δείγμα της απόγνωσης και της αμηχανίας που κατέχει την τουρκοκυπριακή αντιπροσωπεία. Αντίθετα η ...σκιά του, χαμηλοβλεπούσα, δείχνει προβληματισμένη και δηλώνει "πού θα πάει, θα πιεστεί η Ρωσία και θα τον απελευθερώσει. Ελπίζουμε σύντομα. Θα ασκήσουμε όλα τα νόμιμα μέσα που διαθέτουμε". Πληροφορίες αναφέρουν πως θα καταφύγουν στα Ηνωμένα 'Εθνη.


Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Ομπάμα και Ελλάδα ή ο …τσολιάς Ομπάμα


Η Αθήνα (οι έλληνες πολιτικοί) και η ελληνική κοινή γνώμη, εμφανίζεται γοητευμένη με τον Ομπάμα και ευχαριστημένοι με την εκλογή του, με αποτέλεσμα να παρατηρείται μια μεταστροφή από τον αρνητισμό απέναντι στις ΗΠΑ, προς μια θετικότερη στάση (η κατάληξη της πορείας του «πολυτεχνείου» στην αμερικάνικη πρεσβεία, είναι εθιμικό δίκαιο· άρα δεν …ενοχλεί και πολύ τους αμερικανούς). Πλήθος ελλήνων πολιτικών (Παπούλιας, Καραμανλής, Παπανδρέου, Μπακογιάννη) ετοιμάζονται να επισκεφθούν την Ουάσιγκτον, μετά την εκλογή του Δημοκρατικού Ομπάμα. Προσβλέπουν πως ένα νέο κεφάλαιο φαίνεται να ανοίγει στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Κρατούν όμως μια επιφύλαξη, καθώς αναγνωρίζουν πως τα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα δεν αποτελούν προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Στα ελληνοτουρκικά, φαίνεται πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμία απολύτως αλλαγή. Η Τουρκία είναι χώρα στρατηγικής σημασίας για τις Η.Π.Α., η Ελλάδα ασήμαντη, άρα κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν πρόκειται να δυσαρεστήσει την Άγκυρα, υποστηρίζοντας την Ελλάδα σε κάποια διμερή διαφορά.
Στο Κυπριακό η ελληνική διπλωματία ελπίζει να βρει πρόσφορο έδαφος στη γνώση και την ευαισθησία του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν για το θέμα, ενώ και ο Ομπάμα έχει μιλήσει για «τερματισμό της τουρκικής κατοχής» και έχει ταχθεί υπέρ «μιας, κυρίαρχης» Κυπριακής Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα λόγο να είναι δυσαρεστημένη με τις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ, άσχετα αν τις υπονομεύει ο δεύτερος.
Στο Σκοπιανό, έχει διαπιστωθεί πως ο Μπαράκ Ομπάμα δεν αισθάνεται την ανάγκη να «ανταποδώσει» στα Σκόπια τη συστράτευσή τους στον πόλεμο του Ιράκ. Τονίζουν πως κατανοούν την ανάγκη υιοθέτησης μιας σύνθετης ονομασίας «έναντι όλων», χωρίς όμως να δεσμεύονται ότι θα κινηθούν τελικά προς αυτή την κατεύθυνση. Η Π.Γ.Δ.Μ. είναι μεν πιστό πιόνι της Ουάσινγκτον, αλλά αυτό δεν την καθιστά και χώρα στρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Το συμπέρασμα το οποίο προκύπτει από τις πρώτες εκτιμήσεις είναι πως ο Δημοκρατικός (και όχι απαραίτητα δημοκράτης) νέος ένοικος του Λευκού Οίκου, δεν είναι ντε και καλά ...φιλέλληνας ούτε φοράει ....φουστανέλα. Είναι πάνω απ’ όλα αμερικάνος και θα προσπαθήσει, τουλάχιστον και πρώτα απ’ όλα, να ικανοποιήσει την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική και τα αμερικανικά συμφέροντα (όχι απαραίτητα και τους αμερικάνους οι οποίοι πολλά επένδυσαν στον μαύρο ηγέτη). Απλώς ευελπιστούμε πως –ίσως- σε κάποια απ’ αυτά τα συμφέροντα εντάσσονται και κάποια από τα ελληνικά.

ΥΓ. Την παραπάνω φωτογραφία-ντοκουμέντο με τον Ομπάμα ντυμένο τσολιά, την ανακάλυψα στο οικογενειακό άλμπουμ των Ομπάμα και τη δημοσιεύω με υπερηφάνια, για πρώτη φορά. Μου την παρέδωσε η γιαγιά του λίγες ημέρες πριν πεθάνει, με την παράκληση να τη δημοσιεύσω κάποια στιγμή, όταν θα μου δινόταν η ευκαιρία, για να αποκαλυφθεί και το ...κομμάτι της ελληνικής καταγωγής του Μπαράκ. Τη δημοσιεύω σήμερα, για να τιμήσω τη μνήμη της και την επιθυμία της.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

G20 ...και κάτι ψηλά



Οι ηγέτες των χωρών της G20 ανταλλάσσουν χειραψίες και παίρνουν θέσεις για την οικογενειακή φωτογραφία, στην αμερικάνικη πρωτεύουσα, επί τη ευκαιρία της αποχώρησης του αμερικανού προέδρου Τζωρτζ Μπους.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας απουσίαζε από την εν λόγω διάσκεψη, λόγω της προγραμματισμένης περιοδείας-εξόρμησής του στην Κοζάνη.

Παρεμπιπτόντως, οι εν λόγω ηγέτες, δεν κατέληξαν σε κάποια συγκεκριμένη απόφαση για την οικονομική κρίση-ύφεση, ούτε κάποια ρητή δέσμευση για τη λήψη συντονισμένων μέτρων -η οποία πρωτοβουλία παραμένει στη διακριτική ευχέρεια κάθε χώρας. Αλλά συμφώνησαν σε κάτι πιο σημαντικό, πιο ουσιώδες. Να ξανασυναντηθούν πριν από το τέλος Απριλίου, όταν πια ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει αποκτήσει κάποιες εμπειρίες στο τιμόνι των ΗΠΑ, για να ξαναβγάλουν νέα οικογενειακή φωτογραφία· με το νέο ένοικο του Λευκού Οίκου.

Ελληνικό Δημόσιο: ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής

Κυβερνήσεις και οργανισμοί (G20 και κάτι ψηλά) σ’ όλο τον κόσμο αναζητούν λύσεις για τα προβλήματα που προκαλεί η οικονομική κρίση (κρίση των χρηματοπιστωτικών συστημάτων για την ακρίβεια, η οποία έχει και θα έχει …παράπλευρες απώλειες). Έτσι και η ελληνική κυβέρνηση, η αντιπολίτευση αλλά και η κοινωνία στο σύνολό της, σκέπτεται -αλλά σπανίως συσκέπτεται- και αναζητεί …ντόπιες λύσεις για διέξοδο από την κρίση. Ήδη, το ελληνικό κράτος έχει αποφασίσει να …προσφέρει 28 δισ. ευρώ στο τραπεζικό σύστημα, με τις τράπεζες, αρχικά να αρνούνται, στη συνέχεια κάποιες να δέχονται και τον υπουργό να βάζει …στοίχημα πως στο τέλος όλες θα ενταχθούν στο …πακέτο (πόθεν πηγάζει αυτή η μανία και η σιγουριά του;). Αυτήν τη λύση αποφάσισε η κυβέρνηση, αυτήν προωθεί και πιέζει για την αποδοχή της. Αν όμως αυτή «διαβαστεί» από έναν απλό άνθρωπο σαν και μένα, δείχνει πως το κράτος, με μία κίνηση …ματ, αποφάσισε να μετατρέψει το ιδιωτικό χρέος (των τραπεζών) σε δημόσιο χρέος (όλων των ελλήνων). Γιατί κανείς δε με έπεισε για την αναγκαιότητα της …χορηγίας. Η ελληνική οικονομία είναι σαν το …φελλό· δε βουλιάζει αλλά επιπλέει. Παραμένει όμως φελλός. Γιατί, ως κράτος δανειζόμαστε και με ακριβό χρήμα. Μοιραία, το Δημόσιο χρέος είναι υπέρογκο. Και θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο.

Όλοι διαβάσαμε και ακούσαμε πως στα 647 εκατ. ευρώ διαμορφώθηκαν τα ενοποιημένα μετά φόρων κέρδη της Eurobank στο 9μηνο του 2008 καταγράφοντας οριακή αύξηση 4,6% σε σχέση με τα 618 εκατ ευρώ στο 9μηνο του 2007. Ενώ το Συγκρότημα της τράπεζας Κύπρου εμφάνισε στο 9μηνο του 2008 καθαρά κέρδη 375 εκατ. ευρώ (από 369 εκατ. ευρώ πέρυσι), με τον Εκτελεστικό Δ/ντή της να ανακοινώνει πως «η τράπεζα θα βγει πολύ ισχυρή στο τέλος της χρηματοπιστωτικής κρίσης». Τα 28 δις όμως τους περιμένουν!

Ίσως υπάρχουν και απλούστερες λύσεις και πιο αποτελεσματικές, αλλά μάλλον δεν αναζητήθηκαν, ούτε καν συζητούνται. Για παράδειγμα, κάποιο πρότειναν, το ποσό αυτό να μοιραστεί σ’ αυτούς που το έχουν ανάγκη. Γιατί, διερωτώνται, να δοθεί στις τράπεζες και αυτές να το δανείσουν αποκομίζοντας επιπλέον κέρδη; Δικαιούμαστε, λοιπόν, να υποθέσουμε πως εφόσον το κράτος μπορεί να δώσει εγγυήσεις για ένα τόσο μεγάλο ποσό και ένα τμήμα του μάλιστα μπορεί να το καταβάλει άμεσα σε ρευστό, έχει και τη δυνατότητα να πληρώσει έγκαιρα και τις υποχρεώσεις του. Αυτές δηλαδή που καθυστερεί για μερικούς μήνες μέχρι και …κάποια χρόνια. Χιλιάδες προμηθευτές του δημοσίου και επιχειρήσεις, που προσφέρουν τα προϊόντα τους και τις υπηρεσίες τους στο κράτος με την ευρεία έννοια (δημόσιες υπηρεσίες, νομαρχίες, δήμοι, κ.ά), βλέπουν το χρώμα του χρήματος ένα και δύο χρόνια μετά την προσφορά των υπηρεσιών τους. Τελευταία παραδείγματα είναι η κινητοποίηση των προμηθευτών ιατρικού υλικού στα νοσοκομεία, η εξαγγελία του Υπουργού Παιδείας ότι εξασφαλίστηκαν (φανταστείτε, τώρα εξασφαλίστηκαν, τέλη Νοέμβρη) οι πιστώσεις για την πληρωμή των αναπληρωτών καθηγητών, η μη εξόφληση των χρεών ασφαλιστικών ταμείων προς τους φαρμακοποιούς, οι αγρότες που λαμβάνουν τις επιδοτήσεις τους και τις αποζημιώσεις τους σε τρεις ή έξι μήνες, οι δημόσιοι υπάλληλοι στους οποίους καθυστερεί η καταβολή του εφάπαξ, οι ωρομίσθιοι καθηγητές οι οποίοι απασχολούνται στη ΠΔΣ, οι…,οι….

Ταυτόχρονα, το ίδιο το κράτος και οι εισπρακτικοί του μηχανισμοί, δείχνουν φοβερή αδυναμία να συγκεντρώσουν χρήμα από μεγάλους οφειλέτες, από τη φοροδιαφυγή, από την εισφοροδιαφυγή, γι αυτό και καταφεύγουν σε …παζαροτεχνάσματα όπως οι διακανονισμοί, η διαγραφή χρεών (ή τόκων χρεών, χρεολυσίων), η υπαγωγή στο άρθρο 40 και παλαιότερα σε κρατικοποιήσεις των προβληματικών επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και χίλια δυο ακόμα μικρότερα παραδείγματα καθυστερήσεων εξόφλησης των υποχρεώσεων του κράτους προς τον πολίτη, όπως οι ιατρικές εξετάσεις που κάνει ένας ασφαλισμένος και πληρώνει 100 ευρώ για να λάβει πίσω από το ταμείο του 15 ή 20 ευρώ. Σε αντίθεση αυτών, η αντίστοιχη καθυστέρηση, των οφειλετών προς το δημόσιο, επιφέρει τα ανάλογα πρόστιμα. Η καθυστέρηση πιστοποίησης στα ΚΤΕΟ, σημαίνει διπλασιασμό του παράβολου, η καθυστέρηση πληρωμής χρεών προς την εφορία έχει την ανάλογη επιβάρυνση με τόκους υπερημερίας, η καθυστέρηση εξόφλησης λογαριασμών ΔΕΚΟ σημαίνει διακοπή της παροχής και έξοδα επανασύνδεσης και μύρια άλλα τόσα παραδείγματα.

Όλα τα προηγούμενα αποδεικνύουν ότι το ελληνικό δημόσιο είναι ο μεγαλύτερος κακοπληρωτής και η συμπεριφορά του αυτή δημιουργεί συνθήκες ασφυξίας στην αγορά. Αντίθετα, το ελληνικό δημόσιο απαιτεί από όλους τους υπόλοιπους, την έγκαιρη και εντός συγκεκριμένων προθεσμιών καταβολή των οφειλών τους προς αυτό. Η τυχόν καθυστέρηση επισείει ποινές. Αντί λοιπόν το κράτος να ψάχνεται πώς να δώσει με το ζόρι τα χρήματα στις τράπεζες, δεν τα δίνει εκεί που χρωστάει, να δει πως θα στρώσει αμέσως η κατάσταση; Οικονομοτεχνικός δεν είμαι, απλή λογική εφαρμόζω!

Adolf Hitler Vs Vatopedi = 0 - 1

Αν νομίζετε πως μόνο το ελληνικό κράτος είχε ζημιά από τις κοσμικές δραστηριότητες της μονής Βατοπεδίου, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Θιγόμενοι υπάρχουν παντού, ακόμα και στη ναζιστική Γερμανία. Δείτε το παρακάτω ντοκουμέντο, για να μην έχετε καμία αμφιβολία.
Το παραλάβαμε σε σφαγισμένο φάκελο και το μεταδίδουμε χωρίς επεξεργασία, χωρίς ψηφίδες στα πρόσωπα που συμμετέχουν.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Φύση, ο πρώτος και τέλειος μάστορας

Αν αισθάνεστε δέος μπροστά στις μεγαλειώδεις κατασκευές που έμειναν στην Ιστορία ως τα Θαύματα του Κόσμου, τότε δεν είδατε τίποτε. Ο άνθρωπος έγραψε, απάγγειλε, τραγούδησε, σχεδίασε, ζωγράφισε, χρωμάτισε, φύτεψε, ανακάλυψε, έκτισε, γκρέμισε, ξέφυγε, γκρεμίστηκε, ανορθώθηκε, ξανάφτιαξε αλλά τίποτε παραπάνω δεν έκανε απ’ αυτό που μόνη η Φύση έμαθε να κάνει μ’ έναν άφταστο τρόπο. Αεροπλάνα, κλιματισμός, ρολόγια, πυξίδες, ανιχνευτές και τόσα άλλα ανθρώπινα επιτεύγματα απλώς προσπαθούν να αντιγράψουν τη Φύση που είναι σχεδιασμένη με μια απαράμιλλη σοφία, από Ένα μαγικό χέρι. Μια Φύση, που λειτουργεί άψογα, που αυτορυθμίζεται αλλά δεν απορυθμίζεται. Στηριζόμαστε στη νόηση, στην ιστορία και στα ανθρώπινα επιτεύγματα για να αποδείξουμε ότι δαμάσαμε τη Φύση, την υποχρεώσαμε να δουλεύει για μας. Λειτουργούμε με μια υπεροψία σε σχέση με τα υπόλοιπα δημιουργήματα της Φύσης. Ό,τι όμως και να κάνουμε, αυτή εκεί, επιμένει και αντιστέκεται. Με την κίνηση σαν χορευτής, με τα χρώματα σαν ζωγράφος, με τις νότες σαν μουσικός, με το βλέμμα σαν θεατρίνος, η Φύση μας προσφέρει τα πάντα, όσα δεν μπορεί να μας προσφέρει η ζωή. Αρκεί να βγούμε …έξω να τα ανακαλύψουμε, να τα δούμε.

Οπλιστείτε με υπομονή (αφού το αρχείο PowerPoint είναι μεγάλο, 4Μ) για να κατεβάσετε, να το αποθηκεύσετε (ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ) και να απολαύσετε απαράμιλλα δημιουργήματα της Φύσης. Καλό ταξίδι!

ΥΓ. Όταν ξυπνήσετε θα ανακαλύψετε ξανά το γκρίζο χρώμα που, δυστυχώς, επικρατεί στη ζωή.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Χούντα και 17 Νοέμβρη: η άλλη εκδοχή

1η εκδοχή: Η Jun-Ta ή Χούν-Τα είναι η κόρη του εκάστοτε προέδρου της Αμερικής με ζουμερή Λατινοαμερικάνα (που όμως έχει ισπανικές ρίζες). Επειδή πρόκειται για εξώγαμο τέκνο, οι αμερικανοί μυστικοί πράκτορες προσπαθώντας να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα και να προστατεύσουν το γόητρο του προέδρου τους, το γράφουν στα ληξιαρχεία ώς Νοτιο-κορεατάκι με το κωδικό όνομα Χούν-Τά. Ως γνωστόν όμως επιτρέπεται η παιδική εργασία σε αυτές τις ανατολικές χώρες και φαίνεται να έγινε κάποιο μπλέξιμο και το κοριτσάκι να έφυγε μετανάστης σε βαμβακοφυτείες. Εκείνοι, οι αμερικάνοι, που την αγαπούσαν πολύ, από τότε κλαίνε με μαύρο δάκρυ και τη νοσταλγούνε. Για αυτό τους λένε και ...νοσταλγούς της Χούν-Τα.

2η εκδοχή: Φιλελεύθερο πολίτευμα το οποίο επιβλήθηκε στην Ελλάδα με την γνωστή επανάσταση του 1967. Ως απώτερο στόχο είχε την προστασία του ελληνικού λαού από καταστροφικές προοδευτικές απόψεις. Ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε κυρίως με τους εξής τρόπους: Παρακολούθηση επί 24ώρου βάσεως όλων ανεξαιρέτως των Ελλήνων πολιτών για τον εντοπισμό επικίνδυνων ανατρεπτικών στοιχείων όπως αναρχικών και κομουνιστών, άτομα τα οποία προσπαθούσαν να προωθήσουν παράλογες ιδέες όπως ελευθερία, δικαιοσύνη και γενικότερα να σπείρουν ζιζάνια στον κάθε φιλήσυχο πολίτη που απλά έκανε το καθήκον του καταδίδοντας τα στοιχεία αυτά στις αρμόδιες αρχές οι οποίες τα αντιμετώπιζαν με σεβασμό πάντα στην ανθρώπινη ζωή και προσωπικότητα με μέσα όπως εξορία, βασανιστήρια, εκτέλεση και γενικότερα άλλα ανώδυνα μέσα πειθαναγκασμού.
Βασικοί συνεργάτες του πολιτεύματος αυτού ήταν οι γνωστοί ως καταδότες ή αλλιώς ρουφιάνοι, ευγενή άτομα τα οποία υποδείκνυαν τους αντιρρησίες αυτούς οι οποίοι και αντιμετωπίζονταν όπως ανέφερα παραπάνω.
Όσο καλό κι αν ήταν όμως το πολίτευμα αυτό διήρκεσε λίγο, όπως όλα τα καλά πράγματα στην ζωή, γιατί στην τέλεια αυτορρύθμιση του το σύστημα δεν προέβλεψε έναν ζωτικής σημασίας παράγοντα: κάποια παλιόπαιδα αλήτες φοιτητές, όπως όλοι οι φοιτητές άλλωστε, υποκίνησαν μία εξέγερση παραπλανώντας τον ελληνικό λαό και αναγκάζοντάς τον να δράσει ενάντια στο συμφέρον του, πείθοντάς τον με φαύλα μέσα όπως έναν αισχρό ραδιοφωνικό σταθμό και μία κατάληψη στην σχολή του πολυτεχνείου ότι τον συνέφερε να ισοπεδώσει τους θεοφώτιστους ηγέτες του οι οποίοι, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κύριος Πατακός, μεγάλος ήρωας και ηγετική φυσιογνωμία «έκαναν τα πάντα για το καλό του ελληνικού λαού». Έτσι μία μέρα του Νοέμβρη του 1973, μετά από μόλις 6 χρόνια εξουσίας και καταπίεσης το τέλειο αυτό κατέρρευσε και από τότε η χώρα μας βυθίστηκε στον βόρβορο της ακολασίας.
Αυτή η πορεία, για την ακρίβεια οι πολιτικές παρατάξεις, όταν παρελαύνουν μπροστά από την Αμερικάνικη πρεσβεία, με τα λάβαρα τους και με τις σημαίες τους, γιατί μου θυμίζουν …υπηκόους που παρελαύνουν μπροστά στον ρωμαίο αυτοκράτορα, σαν μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγής; Το μόνο που μου τη …χαλάει, είναι που δε βγαίνει ο αμερικανός πρέσβης να χαιρετήσει τα …παραληρούντα πλήθη. Αλλά πού θα πάει, κάποτε ίσως γίνει κι αυτό!


ΥΓ.1. Το παραπάνω κείμενο είναι παρμένο από την Φρικηπαίδεια, την ελεύθερη παρωδία, για την οποίαν ο Όσκαρ Ουάιλντ έγραψε: “Δοκίμασα να καπνίσω μαριχουάνα, να πιω χαπάκια ηρωίνης, να φάω μπανάνες, να παίξω World of Warcraft, τον εθισμό όμως που μου προκάλεσε η Φρικηπαίδεια δεν μου τον έφερε τίποτε άλλο!

ΥΓ.2. Η τελευταία παράγραφος, είναι δική μου και είναι σκέτη ...Φρίκη και όχι από την Φρικηπαίδεια. Είπαμε, σάτυρα ...γράφουμε και δε θέλω παρεξηγήσεις.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Eμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία

Επέτειος εξέγερσης του Πολυτεχνείου σήμερα. Όχι, δεν ήμουν τότε στο Πολυτεχνείο, ούτε μέσα αλλ’ ούτε απ’ έξω. Ούτε στην Αθήνα ήμουν. Ούτε καν στην Ελλάδα. Υπηρετούσα τη θητεία μου. Τα γεγονότα, λίγο πριν και μετά, τα μάθα από τις ειδήσεις και τις εφημερίδες, όταν και όσοι βγήκαμε με έξοδο. Μέσα υπήρχε συσκότιση. Απλώς, μια αναταραχή και έναν εκνευρισμό στους ελλαδίτες αξιωματικούς τη διακρίναμε. Που τις προηγούμενες ημέρες μας μιλούσαν το γνωστό τροπάρι των …κάποιων παλιόπαιδων και κουμουνιστών που… και την άλλη μέρα για τη …μεγάλη αλλαγή στο καθεστώς που θαΔεν ξέρω αν είμαι της γενιάς του Πολυτεχνείου, αλλά σίγουρα δεν είμαι κι εγώ ένας από τους πάαααρα πολλούς "αντιστασιακούς". Δε διεκδικώ δάφνες ούτε αξιώματα και ούτε μπορώ να ανταλλάξω τη συμμετοχή μου στην εξέγερση του Πολυτεχνείου με θέσεις και αξιώματα. Διότι δεν ήμουν εκεί. Πολλοί σαν και μένα δεν ήταν εκεί. Τώρα πώς βρέθηκαν τόοοοσοι αντιστασιακοί του Πολυτεχνείου... Φαντάζομαι πως ο καθένας που παρακολουθούσε ξαπλωμένος στον καναπέ βλέποντας στην τηλεόραση τα γεγονότα, εκνευριζόταν, θύμωνε, παλλόταν από τα συνθήματα των φοιτητών, μούντζωνε ενίοτε τους δικτάτορες βρίζοντάς τους με ακατονόμαστες εκφράσεις, μπορεί να δηλώνει πως …εικονικά συμμετείχε στην εξέγερση. ‘Η αν έτυχε εκείνες τις μέρες να κατέβη στον ΟΤΕ Πατησίων να πληρώσει τον καθυστερούμενο λογαριασμό, ή πέρασε από το ΙΚΑ στην Πειραιώς για να δει τον γιατρό του, ή από του Μπακάκου στην Ομόνοια για να πάρει τα φάρμακα του παππού, ή περνούσε τυχαία είδε φως και μπήκε, μπορεί να δηλώνει αντιστασιακός. Εδώ δε λένε πώς είσαι ό,τι δηλώσεις; Πώς γίνεται εκεί που ήταν 2, άντε 3, μετά τα γεγονότα να βρεθήκαν 1013;

Αυτό που έμαθα αργότερα, όταν διάβασα, είδα, άκουσα (οι συμμετέχοντες σε ηρωικά γεγονότα σαν κι αυτά σιωπούν, δε μιλούν, γιατί αν μιλήσουν θα πουν αλήθειες και αυτές θα ...κάψουν πολλούς) και μελέτησα είναι πως οι φοιτητές αυτόνομα εξεγέρθηκαν χωρίς καθοδήγηση και καθοδηγητές, χωρίς παρατάξεις και κόμματα (μην πω πως κάποιες/α απ’ αυτές/α ήταν, κατ’ αρχάς, αντίθετες/α με την εξέγερση, αλλά τους …συμπαρέσυρε η ορμή των νέων). Και τελικά, ήρθε η τραγική κατάληξη με την περιπέτεια της Κύπρου, να δώσει την …αιτούμενη μα και ποθούμενη λευτεριά και την ευκαιρία στους καιροσκόπους να εκμεταλλευτούν για άλλη μια φορά, την νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε. Την εξαργύρωση της συμμετοχής ή εικονικής τους συμμετοχής, στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης. Από τον «τελευταίο» Έλληνα, στο «μέσο» 'Ελληνα και τέλος στον ύπατο Έλληνα (ξέρετε ποιον).

Αυτά …είδα εγώ. Για να ‘ρθω στη σημερινή γενιά που… «Χούντα δε γνωρίσαμε, ούτε κι ελευθερία· εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία», όπως αναγράφεται σε σύνθημα σε τοίχο της Σίνα. Πράγματι, τα σημερινά παιδιά ούτε τη χούντα γνώρισαν βεβαίως (άσχετα αν γνώρισαν, γνωρίζουν και θα γνωρίσουν πολλές άλλες χούντες, με άλλες μορφές, πλέον επώδυνες ή λιγότερο), ούτε και την ελευθερία (την πραγματική ελευθερία, αυτήν που σου επιτρέπει να επιλέγεις, να αποφασίζεις, να τολμάς, να ανασαίνεις, να ζεις). Την απάντηση, σ’ αυτό το …ερώτημα, την δίνει απλά, λιτά και με σαφήνεια ο Γιώργος Πήττας, στο blog του και που δημοσιεύεται ταυτόχρονα στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ. Εγώ, για άλλη μια φορά, έκανα το …καθήκον μου. Την εισαγωγή. Την πάσα. Σειρά έχει ο Γ. Πήττας, ΕΔΩ….

Εις μνήμην...

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Εσείς πόσες συζύγους έχετε; Μία μόνοοο;

Έφηβος ων, στα 25 μου, τη μοναδική κοπέλα που γνώρισα, την παντρεύτηκα και από τότε παραμένει μαζί μου. Πιστή σύζυγος, νεομάρτυρας (εγώ φυσικά!). Δε θ’ άντεχα δεύτερη. Ούτε πέρασε από το μυαλό μου (μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω την παρούσα) η ιδέα να τη χωρίσω για να βρω δεύτερη. Μεταξύ άλλων, …συνηθίσαμε ο ένας τον άλλο, πού να ψάχνει κανείς τώραααα.
Αυτός είναι περίπου ο κανόνας της δικής μου γενιάς. Φυσικά, σήμερα, ο γάμος τίθεται σε κρίση και αμφισβήτηση. Θέλετε η ανεργία που μαστίζει κυρίως τους νέους, θέλετε τα σφικτά οικονομικά, θέλετε ο «εναγκαλισμός» της μαμάς (θυμηθείτε τις σχετικές διαφημίσεις της μαμάς που «κυνηγάει» μονίμως τον κανακάρη της, να του δώσει φρέσκο χυμό, να του πάει φαγητό στο γραφείο…), θέλετε η …απελευθέρωση των σχέσεων, οι νέοι σήμερα δεν αποφασίζουν εύκολα να δεσμευτούν και να παντρευτούν. ‘Η αποφασίζουν να δεσμευτούν να συζήσουν αλλά δύσκολα …ανεβαίνουν τα σκαλιά της εκκλησίας (ή του Δημαρχείου). Πάρτε παράδειγμα τους δυο γιους μου. Ο ένας, 28ρης σήμερα, ακόμη ...ψάχνεται. Φοβάται, δε ξέρει, δε βρίσκει, δεν τούπε κανείς τίποτε μέχρι σήμερα... Who knows. Εμείς, οι γονείς του, καλού κακού παραγγείλαμε και αγοράσαμε γι αυτόν ένα ...ράφι. Γερό, ανθεκτικό. Για παν ενδεχόμενο. Ο δεύτερος, 25ρης, ζει μαζί μας, με τη μαμά, το φαί της μαμάς, το χυμό της μαμάς, το σιδερωμένο παντελόνι της μαμάς, το χαρτζηλίκι του μπαμπά (γιατί εδώ η μαμά είναι ...σφικτή), δεμένος στο ...βρακί της μαμάς (λέμε τώρα, ευτυχώς που δε με διαβάζουν γιατί ποιος ξέρει τί θα είχαν να μου σούρουν).
Ο Μοχάμεντ Μπέλο, αυτοπροσώπος, σε στιγμές ...ξεγνοιασιάς


Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Γιατί σε μια γνωστή μας χώρα, τη Νιγηρία, ένας 84χρονος είναι παντρεμένος με ογδόντα έξι (αριθμητικά, 86) γυναίκες. Ζει με τις συζύγους και τα 170 παιδιά του στην πόλη Μπίντα, της Νιγηρίας. Οι αρχές της χώρας κατηγόρησαν τον εν λόγω ιερωμένο για προσβολή των ηθών, της θρησκείας και για την τέλεση παράνομων γάμων, όταν δεν δέχτηκε να συμμορφωθεί με τη σαρία που επιτρέπει σε έναν άντρα να έχει μέχρι 4 γυναίκες. Φυλακίστηκε, αφού το δικαστήριο δεν του επέτρεψε να πληρώσει εγγύηση και να αφεθεί ελεύθερος. Ο συνήγορός του κατέθεσε ένσταση στο δικαστήριο και τελικά ο 84χρονος αποφυλακίστηκε μέχρι την δίκη του. Ο ίδιος δηλώνει αθώος και μάλιστα ζήτησε από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο να τον προστατεύσει από τις αρχές της πόλης του που απειλούν ότι θα τον καθαιρέσουν αν δεν χωρίσει τις ...επιπλέον συζύγους.

Πώς τα καταφέρνει ο αφιλότιμος. Θα πρέπει να …εργάζεται καθημερινά προκειμένου να τις ικανοποιήσει όλες. Τέσσερεις (4) φορές το χρόνο μπορεί να ικανοποιήσει την καθεμία για να του περισσέψουν και 21 μέρες για ξεκουραστεί και να ξαναγεμίσει μπαταρίες. Και αν εργάζεται κιόλας… ε όχι, τέτοια ζωή δε τη θέλω, δεν την επιθυμώ. Προτιμώ να μένω μονογαμικός και με μία σύζυγο. Εδώ μία έχουμε και ..αντέχουμε, πώς να αντέξουμε τις 86.

Στην 1η φωτογραφία πάνω, οι 48 από τις 86 συζύγους του 84χρονου. Οι άλλες 38, λείπουν γιατί εργάζονται.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Της γης οι …ξενιτεμένοι μετανάστες


11.001 αλλοδαποί χωρίς χαρτιά καταγράφηκαν στη Μυτιλήνη, από τις αρχές του έτους μέχρι σήμερα, 8.000 στη Σάμο, 4.300 στο Αγαθονήσι, 3.400 στη Λέρο. (Στοιχεία από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ). Η χωρητικότητα των «Κέντρων Υποδοχής και Φιλοξενίας Παρανόμων Μεταναστών» δεν ξεπερνά τα 1.300 άτομα. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπετε στις φωτογραφίες.


Το πρόβλημα είναι τεράστιο, είναι υπαρκτό, είναι αντικειμενικό. Οι φετινές εισροές είναι ανησυχητικές και οι ελληνικές αρχές τρομάζουν στο ενδεχόμενο αυτό. Ακόμα και οι καλοπροαίρετες κοινωνίες των νησιών, ανησυχούν. Τις περισσότερες φορές διερμηνείς δεν υπάρχουν, γιατροί δεν υπάρχουν, νοσοκόμες, ψυχολόγοι δεν υπάρχουν. Κι όπου υπάρχουν, δεν επαρκούν για έκτακτες καταστάσεις. Τα Κέντρα έχουν αφεθεί στην Αστυνομία που μοιραία απλά κάνει χρέη …ανθρωποφύλαξης.


Οι περιγραφές (από τη Μυτιλήνη) είναι σοκαριστικές: «150 γυναίκες και παιδιά στοιβαγμένοι σε ένα θάλαμο, χωρίς να προαυλίζονται, μόνο με μια τουαλέτα και ένα ντους στη διάθεσή τους. Τα περιττώματα έχουν σχεδόν μπει μέσα στον θάλαμο. Η δυσοσμία είναι ασύλληπτη. Παιδιά από δύο μηνών έως οκτώ χρονών και οι μανάδες τους δεν επιτρέπεται να βγουν στο προαύλιο. Οι κρατούμενοι πίνουν νερό από τις τουαλέτες. Νερό που δεν πίνουν οι ντόπιοι και περνά μέσα από παμπάλαιους και σκουριασμένους σωλήνες». Χώροι και συνθήκες άθλιοι που δε θα έπρεπε να υπάρχουν, αλλά υπάρχουν και …φιλοξενούν ανθρώπους. Γιατί, ακόμα και οι παράνομοι μετανάστες, ΑΝΘΡΩΠΟΙ είναι. Και ο Ξένιος Ζευς, αδυνατεί να ανταποκριθεί.



Ο Παναγιώτης Παπαχατζής γράφει στο Πρόχειρο Τετράδιο, πως η μετανάστευση πέρα από τις πολιτικές εξελίξεις σε κάθε χώρα σχετίζεται άμεσα με τις κλιματικές αλλαγές, με την επισιτιστική κρίση, την οικονομική αλλά και κοινωνική. Ο τρόπος υποδοχής των μεταναστών δεν θα πρέπει να είναι το μόνο που θα μας απασχολεί. Οφείλουμε να κοιτάξουμε και τις χώρες και τις συνθήκες από τις οποίες προέρχονται οι μετανάστες. Τα κονδύλια που διατίθενται για την αποτελεσματική αποτροπή της εισόδου μεταναστών θα μπορούσαν να διατίθενται για την πρόληψη της. Η ποινικοποίηση των μεταναστών, ουσιαστικά ποινικοποιεί τη φτώχεια. Γι' αυτό το λόγο απαιτείται ο σεβασμός των μεταναστών και των οικογενειών τους. Οι άνθρωποι αυτοί συμβάλλουν στις οικονομίες των χωρών υποδοχής. Μήπως τελικά αντί να μαντρώνουμε τους μετανάστες κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί πρέπει σαν Ε.Ε να στρέψουμε την προσοχή μας στις αιτίες που οδηγούν στην δημιουργία του φαινομένου; Ο πρώτος ήταν πάντα ο εύκολος τρόπος, ο δεύτερος ο ουσιαστικός. Όλα, τελικά, είναι θέμα επιλογών..

Η χαμένη τιμή του πολιτικού κόσμου…

Η μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών απέρριψε χτες τις αιτήσεις για την άρση της ασυλίας τριών …συναδέλφων τους. Πρόκειται για τους κ. Κ. Κόλλια (κατηγορήθηκε για εμπρησμό από αμέλεια, όταν ως υπάλληλος της ΔΕΗ έλεγξε πλημμελώς ορισμένα καλώδια, με αποτέλεσμα να προκληθεί πυρκαγιά σε περιοχή της Κορίνθου), Κ. Μαρκόπουλο (για συκοφαντική δυσφήμηση) και Γ. Αμοιρίδη (μη καταβολή εργοδοτικών εισφορών εργαζομένων). Για τον πρώτο, κατά της άρσης τάχθηκαν 183, υπέρ 15, ενώ 4 ψήφισαν «παρών». Υπέρ της άρσης του δεύτερου ουδείς τάχθηκε υπέρ, ένας ψήφισε «παρών» και 201 κατά. Για τον τρίτο, υπέρ ένας, κατά 200 και «ένας «παρών».
Ας θυμηθούμε και την περίπτωση της ανυποταξίας του κ. Κ. Αϊβαλιώτη (του ΛΑΟΣ). Στις 8 Οκτωβρίου, οι συνάδελφοί του βουλευτές, διχάστηκαν με 102–102 ψήφους για το αν θα πρέπει να αρθεί η ασυλία του. Τότε ο βουλευτής δεσμεύτηκε να καταθέσει ένα χαρτί της Εισαγγελίας ότι πλέον δεν διώκεται, αφού κατά κάποιον τρόπο έκανε λίγους μήνες θητείας. Δεν το κατέθεσε, αλλά προχθές 152 βουλευτές έναντι 22 έκριναν πως η σκόπιμη εκ μέρους του βουλευτή απόπειρα αποφυγής να υπηρετήσει τη θητεία του, σχετίζεται προφανώς με την πολιτική του δραστηριότητα παρά την ομόφωνη αντίθετη άποψη της Επιτροπής Δεοντολογίας της Βουλής, κι έτσι δεν αίρεται η ασυλία του.

Σε μια απόφαση του Ευρωδικαστηρίου, που αφορούσε τη μήνυση πρώην δικαστή κατά του τέως προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας Φ. Κοσίγκα, δέχθηκε ότι η βουλευτική ασυλία δεν μπορεί να εξασφαλίζει γενικώς και αορίστως το ακαταδίωκτο στους βουλευτές από κραυγαλέα αδικήματα που δεν έχουν σχέση με την ουσία της κοινοβουλευτικής τους δράσης. Καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου, αλλά και ολίγοι βουλευτές, επισημαίνουν πως πρέπει να δοθεί τέλος στη σκανδαλώδη πρακτική της ελληνικής Βουλής να αρνείται την άρση ασυλίας βουλευτών ακόμη και όταν αυτοί κατηγορούνται για κραυγαλέα αδικήματα. Αλλά η συντεχνία «Βουλευτές» καλά κρατεί. Ποιος μίλησε για τη χαμένη τιμή του πολιτικού κόσμου;

Η φωτο δανεισμένη από ΕΔΩ

Σχετικά μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Το Σύνταγμα της Ελλάδας και πώς δεν εφαρμόζεται



Το άρθρο 51 παράγραφος 2, αναφέρει πως: «οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος». Δεν έχει υποπαραγράφους, ούτε υπονοεί πουθενά ότι οι βουλευτές εκπροσωπούν το κόμμα, την κοινοβουλευτική ομάδα ή τον πρωθυπουργό.


Στο ίδιο άρθρο, παράγραφος 3, “Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες…». Όπως καταλαβαίνω, δεν εκλέγει τους βουλευτές το κόμμα, ούτε ο πρωθυπουργός. Ο λαός εκλέγει τους βουλευτές με απεριόριστο δικαίωμα λόγου και ψήφου. Δηλαδή, οι βουλευτές …κάνουν τον πρωθυπουργό και όχι ο πρωθυπουργός τους βουλευτές. Οι βουλευτές νομιμοποιούνται να ζητήσουν από ένα πρωθυπουργό να παραιτηθεί, αλλά ένας πρωθυπουργός δεν νομιμοποιείται να ζητά από ένα βουλευτή να παραιτηθεί.


Το άρθρο 53 παρ. 1, αναφέρει πως “οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή» και άρα, λέω εγώ, κανείς άλλος δεν μπορεί να ζητά την παραίτηση του νωρίτερα.


Το άρθρο 60 παρ. 1, αναφέρει πως «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση». Άρα, ως σκεπτόμενος άνθρωπος, κατανοώ πως δεν μπορεί να ζητείται η παραίτηση ενός βουλευτή επειδή «ξεπέρασε όλα τα όρια που επέβαλε το κόμμα» ή διότι γλίστρησε από την …κομματική πειθαρχία.


Το άρθρο 60 παρ. 21 αναφέρει πως «Η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή». Λιτά και σαφέστατα λέει πως κανένα Πειθαρχικό Σώμα ή καμία Επιτροπή Καταστατικού και Πιστοποίησης, ούτε καν ο αρχηγός του κόμματος ή ο πρωθυπουργός, μπορεί να του περιορίσει αυτό το δικαίωμα.


Το άρθρο 61 παρ. 1 αναφέρει πως «ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων». Συμπεραίνω λοιπόν πως αυτό συμβαίνει ακόμη κι αν οι απόψεις του βουλευτή είναι ενάντια στις θέσεις του κόμματός του ή ακόμη και αν καταφέρεται σε μέλη της κυβέρνησης ή και στον ίδιο τον πρωθυπουργό του.

'Αρθρο 120, παράγραφος 2, "ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους....αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων" και στην παράγραφο 4, "Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχιερεί να το καταλύσει με τη βία".

Αυτά διάβασα σ’ ένα βιβλιαράκι που έχω και που φέρει τον τίτλο «Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως αναθεωρήθηκε με το Ψήφισμα της 6ης Απριλίου 2001 της Ζ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων», έκδοση της Βουλής των Ελλήνων.

Η αφορμή δόθηκε από την αναγγελία της διαγραφής του Π. Τατούλη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. και την αυτοδίκαιη άρση όλων των κομματικών ιδιοτήτων που απέρρεαν από το αξίωμά του.
Μήπως άλλαξε το Σύνταγμα και δεν ενημερώθηκα σχετικά; ‘Η μήπως τα Καταστατικά των κομμάτων είναι υπεράνω του Συντάγματος; Αν ο υπέρτατος νόμος του κράτους, το Σύνταγμα, δεν εφαρμόζεται, πώς περιμένουμε να εφαρμοστούν οι απλοί;

Στην εκδήλωση παρευρίσκονται και οι....


Η φωτογραφία που παραθέτω (από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) είναι παρμένη από το 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μεγάλων Φραγμάτων που οργάνωσε το ΤΕΕ στη Λάρισα και στο οποίο παρευρέθησαν πλήθος τοπικών παραγόντων αλλά και ειδικών επιστημόνων από ολόκληρη τη χώρα, το εξωτερικό και φυσικά από τη Λάρισα (γ. γ. ΠΕΧΩΔΕ, ο πρόεδρος του ΤΕΕ, ο νομάρχης, ο δήμαρχος, ο ειδικός σύμβουλος του υπουργού Αγρ. Ανάπτυξης και ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Μεγάλων Φραγμάτων), ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Μεγάλων Φραγμάτων (ICOLD), η εκδότρια του Διεθνούς Περιοδικού Hydro Power Alison Bartlle και άλλοι πολλοί και ειδικοί).

Στην 1η σειρά, όπως θα διακρίνετε, κάθεται και ο εκπρόσωπος του οικείου Μητροπολίτη. Η απορία μου –και φαντάζομαι απορία πολλών άλλων πλην εμού- είναι, με ποια ιδιότητα παρευρίσκεται εκεί; Γιατί πρέπει να εκπροσωπείται και η εκκλησία σε όλες τις εκδηλώσεις, σχετικές ή άσχετες. Γιατί πρέπει να ταλαιπωρούνται ιερωμένοι –γιατί σίγουρος είμαι ότι αυτό συμβαίνει- μόνο και μόνο για να έχουν φυσική παρουσία σε χώρους και εκδηλώσεις στις οποίες είναι εκτός εκκλησιαστικών ενδιαφερόντων. Μήπως διότι και ο Μητροπολίτης ανήκει –ή θεωρείται πως ανήκει- στις …αρχές της πόλης; Γιατί δεν αντιγράφουν το παράδειγμα του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος –έτσι τουλάχιστον δείχνει μέχρι σήμερα- ασχολείται μόνον με τα της Εκκλησίας και αραιά έως σπανίως εμφανίζεται σε κοσμικές εκδηλώσεις και καθόλου στα ΜΜΕ. Μήπως οι προσκλήσεις αυτές που φεύγουν από τα διάφορα σωματεία, συλλόγους, φορείς κ.ά. προς ενδιαφερομένους, φτάνουν και στις Μητροπόλεις από …κεκτημένη ταχύτητα; Και οι Μητροπολίτες, για λόγους ευγένειας και αβρότητας, στέλλουν τους εκπροσώπους τους; Απορίες εκφράζω και δε θέλω κακίες.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις προσκλήσεις που απευθύνονται στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Αρχές. Και σίγουρα μπορώ να κατανοήσω τη βαρεμάρα αυτών των …εκπροσώπων, σε ανούσιες γι αυτούς εκδηλώσεις!
Ιδιαίτερα δε, με εκνευρίζουν τα τηλεγραφήματα υπουργών ή βουλευτών που …αδυνατούν να παραστούν λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεών τους αλλά δε ξεχνούν να …χαιρετίσουν τις εκδηλώσεις ευχόμενοι τα καλύτερα για την επιτυχία τους.


ΥΓ. Θάθελα να πω κι άλλα αλλά ...Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου (και στο πληκτρολόγιο)!

Γμτ, πάλι έμεινα πίσω

Διαβάζω σε δημοσίευμα του ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ, πως πληθαίνουν οι επαγγελματίες μπλόγκερ, αυτοί που κάνουν το χόμπι τους επικερδή απασχόληση. Κι εγώ κτυπιέμαι, τώρα που το διαβάζω γιατί να μη προλάβω κι εγώ. Έχω και τη φλούφλαινα να με λέει αχαΐρευτο και να μου φωνάζει πως ξοδεύω άσκοπα το χρόνο μου χωρίς να βγάζω το κατιτίς μου, για τον οικογενειακό προυπολογισμό ρε γμτ!

Το δημοσίευμα αναφέρεται στον Στιβ ο οποίος εργαζόταν στο τηλεφωνικό κέντρο μιας εταιρείας κινητής τηλεφωνίας κι επειδή οι ώρες ήταν πολλές και ο μισθός του χαμηλός έγινε μπλόγκερ, με το ψευδώνυμο Stagueve, και μέσα απ’ αυτό παρακολουθεί την ψηφιακή τεχνολογία, τα βιντεοπαιχνίδια και τον σχεδιασμό ιστοσελίδων. Κάποια στιγμή, ο Στιβ , γράφτηκε στο ΑdSense, και το μπλογκ του γέμισε από διαφημίσεις διάφορων εταιρειών, ενώ μια εταιρεία του πρότεινε να αναρτά «σχόλια με σπόνσορα». Ο Στιβ εγκατέλειψε τη δουλειά του στο τηλεφωνικό κέντρο και έγινε επαγγελματίας μπλόγκερ, ένας από τους 1.500 γάλλους «μπλόγκερ με τη μεγαλύτερη επιρροή».

Κάποιοι άλλοι, έχουν τόσα έσοδα που καταφέρνουν να απασχολήσουν λίγα άτομα για προσωπικό. Από 3 έως 15.000 άνθρωποι επισκέπτονται την ημέρα το μπλογκ ένος φοιτητή, ο οποίος γράφει για ταξίδια, νέα από τον κόσμο του θεάματος, μουσική και διάφορα γκάτζετ. Παράλληλα, ο ίδιος, δημιούργησε την «Εφημερίδα του μπλογκ», έναν πρακτικό οδηγό για νέους μπλόγκερ. Μόνο από αυτήν του τη δουλειά κερδίζει 600 ευρώ τον μήνα.
Τελευταία έχουν αρχίσει να εμφανίζονται στο Διαδίκτυο ειδικά «μπλογκ για κορίτσια», αφιερωμένα στη μόδα και την ομορφιά. Μια από τις πιο δημοφιλείς μπλόγκερ είναι η DeeDee-de-Ρaris. Το περιοδικό «Μarie-Claire» της είχε κάνει μια πρόταση εξαγοράς του μπλογκ της. Δεν δέχθηκε την πρόταση αλλά συμφώνησε να εργάζεται παράλληλα για την ιστοσελίδα του περιοδικού. Σήμερα είναι υπεύθυνη της ιστοσελίδας Cosmopolitan France.

Το επάγγελμα του μπλόγκερ είναι πλέον περιζήτητο. Κυκλοφόρησε, μάλιστα, και ένας …μίνι Οδηγός για μπλόγκερ. Κυριότερες οδηγίες:

  • Το αντικείμενο: Η εξειδίκευση κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Ή τεχνολογία ή μόδα- όχι ένα σούπερ μάρκετ απόψεων.
  • Η πληροφόρηση: Το στοίχημα είναι η γρήγορη ενημέρωση. Επομένως, πολύ ψάξιμο στο Διαδίκτυο πριν φτάσει η πληροφορία στους ανταγωνιστές.
  • Η διαφήμιση: Η πρώτη κίνηση είναι η εγγραφή στην υπηρεσία ΑdSense του Google, η οποία αντιστοιχεί διαφημίσεις στο περιεχόμενο ενός δικτυακού τόπου, αποφέροντας κέρδη κάθε φορά που οι επισκέπτες κάνουν κλικ σε αυτές.
  • Το ύφος: Ο μπλόγκερ πρέπει να γνωρίζει καλά το αντικείμενό του, να έχει άποψη και να μην αλλάζει τον τρόπο που γράφει.
ΥΓ. Εγώ λέω να παραμείνω ερασιτέχνης της ..τέχνης του μπλόγκιγκ, παρά τις προσφορές που δέχομαι από διάφορες εταιρείες και κόντρα στην εσω-οικογενειακή γκρίνια της φλούφλαινιας. Ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω!

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Από πού βρωμάει το ψάρι

Ο κόσμος συθέμελα κλονίζεται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης -για την ακρίβεια, της χρηματοπιστωτικής κρίσης- μιας και αυτή επηρεάζει τα πιο ευάλωτα στρώματα του πληθυσμού. Γιατί οι άλλοι, οι κροίσοι, δε νομίζω να τα έβαψαν και …πολύ μαύρα από την …κρίση.
Έτσι, μοιραία, τα βλέμματα όλων ημών στρέφονται προς τους πολιτικούς οι οποίοι καλούνται με σοβαρότητα, αποφασιστικότητα και ευθύνη να εμποδίσουν τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης, να θωρακίσουν τις οικονομίες από τις παράπλευρες απειλές και απώλειες και να σχεδιάσουν με όραμα την έξοδο από την κρίση. Ταυτόχρονα όμως καλούνται σήμερα να δώσουν αυτοί πρώτα το καλό παράδειγμα. Τις δύσκολες αυτές ώρες που ο λαός δοκιμάζεται από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, οι πολιτικοί και τα δημόσια πρόσωπα ευρύτερα, οφείλουν να δώσουν πρώτοι παράδειγμα σεμνότητας, ταπεινότητας και ευθύνης. Να αποφεύγουν πράξεις που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα. Ας έχουν πάντοτε κατά νου τα φωτεινά παραδείγματα λαμπρών πολιτικών οι οποίοι εισήλθαν στην πολιτική φτωχοί για να φύγουν από αυτήν φτωχότεροι. Να σφίξουμε λοιπόν τα ζωνάρια, αλλά να τα σφίξουμε όλοι. Και ας αποφύγουμε προκλητικές συμπεριφορές επίδειξης, επιστρατεύοντας την σοφία του μέτρου και της εγκράτειας.

Αντ’ αυτού, τι σκαρφίστηκαν οι εθνοπατέρες μας προκειμένου να δικαιολογήσουν και να διασκεδάσουν τις αρνητικές εντυπώσεις εξαιτίας της νέας αύξησης στις μηνιαίες αποδοχές τους; «Η βουλευτική αποζημίωση στην Ελλάδα δεν είναι υπέρογκη» είπε μία εξ αυτών (να την πολλαπλασιάσουμε, λέω εγώ). «Τα 200 ευρώ, ως ποσό δεν είναι τόσο σημαντικό», σημείωσε άλλος (α, μπα, ούτε καν ...300 δεν είναι, ξαναλέω). «Δεν είναι τίποτα αυτή η αύξηση, είναι ψίχουλα», επεσήμανε τρίτος (δεν πετάτε κάνα ...ψίχουλο κι αποδώ). «Το τελευταίο που θα έπρεπε ν’ αφορά τον Έλληνα πολίτη είναι η αύξηση των 100 ή 200 ευρώ» ανέφερε έτερος (ναι, ναι, δεν προλαβαίνουμε να ...μετρήσουμε τις δικές μας). «Δεν δίνεται τίποτα περισσότερο απ’ όσα δίνονται στους άλλους υπαλλήλους», συμπλήρωσε η επόμενη (ρε, ποιος μου τα πήρε τα δικά μου;). Και η σύνθεση των πιο πάνω δηλώσεων ήταν …διακομματική! Με δυο λόγια, ήθελαν μεγαλύτερες αυξήσεις, αφού, κατά τους ισχυρισμούς των, οι αποδοχές τους είναι μικρές και πρέπει ο προϋπολογισμός της Βουλής να καλύψει ακόμα περισσότερες «ανάγκες» τους. Ένας δε εξ αυτών, υποστήριξε ότι αν οι 300 αρνηθούν την τιμαριθμική αύξηση που τους δίδεται, θα περάσουν αντεργατικό μήνυμα στην κοινωνία και ειδικότερα στους… εργοδότες, ώστε εκείνοι με τη σειρά τους να αρνηθούν τις νόμιμες αυξήσεις στους εργαζομένους που απασχολούν! (φοβερή ...ιδεολογική άποψη). Ο δε Πρόεδρος του Σώματος επεσήμανε πως το κόστος της νομοθετικής λειτουργίας είναι χαμηλό, περίπου 20 ευρώ τον χρόνο για κάθε πολίτη της χώρας! Και έκανε και λόγο για επιθέσεις τις οποίες δέχονται οι δημοκρατικοί θεσμοί και οι λειτουργοί τους «από τις δυνάμεις της σύγχρονης υπονόμευσης, που θέλουν να μην μπορεί να λειτουργήσει η Δημοκρατία, ώστε άλλα κέντρα, νόμιμα ή μη, να αποκτήσουν ισχύ σε βάρος των πολιτών» (ωχ, για μένα λέει). Κι εμείς να αναφωνούμε, o tempora o mores!! (*)

(*) Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Περισσότερα και αναλυτικότερα θα διαβάσετε κι ΕΔΩ

ΥΓ.1. Φυσικά ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε, με δύο κόμματα της αντιπολίτευσης να ψηφίζουν, το ένα κατά και το άλλο παρών.
ΥΓ.2. Αυτοί που ψήφισαν κατά και παρών, θα αποδεχθούν τις αυξήσεις ή θα τις αρνηθούν
;

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Διότι έχει το ....Know how

Κάπου, κάποιος κάποτε, είπε, έγραψε ή διάβασε, (κι εγώ απλά αντιγράφω), με αφορμή τη διαγραφή του 152ου βουλευτή της ΝΔ, Πέτρου Τατούλη και την …επιστροφή στο μαγικό (και οριακό) αριθμό 151, πως…

Αν κάποιος θέλει να ρίξει την κυβέρνηση ας ρωτήσει τον Αντώνη Σαμαρά· αυτός έχει το Know how (1992). Και αυτή τη φορά, ο Μητσοτάκης δε θα ‘χει καμία, μα καμία αντίρρηση!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Ντέρπι αιωνίων...

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από το σημερινό ντέρπι:
1η φωτογραφία: η εικόνα του αγώνα.



2η φωτογραφία-στιγμιότυπο από τον περσινό αγώνα


Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Γιατί η ...ζωή ν' αρχίζει μετά τις 11; Μάλλον παραέγινα συντηρητικός!

Στα δεκαεφτά μου πήγα για πρώτη φορά σε ντίσκο. Ήταν, θυμάμαι, το αποχαιρετιστήριο πάρτι της Γ’ λυκείου (6η γυμνασίου τότε). Άντεξα 10 λεπτά· περισσότερο αν έμενα θα με ‘βγαζαν έξω σηκωτό. Βλέπετε, δεν κάπνιζα και δεν άντεχα τον καπνό, με κούφαινε η δυνατή μουσική γι αυτό και δε μ’ άρεσε, δε χόρευα γιατί ένοιωθα …βαρίδια στα πόδια μου αλλά λάτρευα το χορό, δεν μπορούσα το συνωστισμό, το στριμωξίδι, τη βαβούρα γενικώς, ασχολούμουν βλέπετε λιγάκι και με αθλητισμό (αυτά ισχύουν μέχρι και σήμερα, εκτός από τον αθλητισμό). Αυτά έκανα στα 16 με 17 μου. Και φυσικά, θυμάμαι μόνο το καταληκτικό όριο στην ώρα. Το όριο των 10 ή 11. Από κει και πέρα, οι πόρτες …έκλειναν· γενικώς.

Τότε καταλάβαινα πως όλα μπορούσαν να συμβούν όλες τις ώρες, μέχρι τις 11. Δε χρειαζόταν κι άλλος χρόνος. Και το αποδεχόμουν, γιατί λειτουργούσε η κοινωνία. Με έμαθαν πως ο άνθρωπος χρειάζεται και πειθαρχία και πλαίσια και κυρίως μέτρο. Αλλά μεγάλωσα, παντρεύτηκα, έγινα πατέρας και βρέθηκα να καθορίζω εγώ τα όρια για άλλους. Και σαν γονιός, έπρεπε να προλάβω να καλλιεργήσω προσωπικότητες κι όχι να τρέχω απελπισμένος να προλάβω …την εφηβεία. Και συνέβη όταν μεγάλωσαν τα παιδιά μου και ήρθε η ώρα της προσωπικής τους διασκέδασης. Τώρα η …έξοδος αρχίζει μετά τις 11. Αυτό κι αν δεν το κατάλαβα ποτέ. Γιατί στις 9-10 να μην μπορείς πια να διασκεδάσεις; Δεν καταλαβαίνω επίσης πως μπορεί κανείς να …διασκεδάζει στριμωγμένος, να μην μπορεί σχεδόν να κινηθεί, να μην ακούει (φυσικά δεν πας εκεί για να λύσεις υπαρξιακά σου προβλήματα ή να μιλήσεις για ποδόσφαιρο ή πολιτική), αλλά πάλι να κουφαίνεσαι; Οι ρυθμοί της καρδιάς σου να ακολουθούν τους ρυθμούς από τα ...bitάκια; Δεν ενδιαφέρει το …άσμα του/της αοιδού. Ο εκκωφαντικός θόρυβος της «μουσικής» σε κάνει να …λικνίζεσαι. Τελικά ναι, μάλλον πέρασαν τα χρόνια και μεγάλωσα πολύ. Και τώρα είμαι …αναγκασμένος να συνοδεύω, όταν συνοδεύω, τους μαθητές μου σε αυτά τα μέρη, όταν πηγαίνουμε σε πολυήμερες εκδρομές.

Οι έφηβοι λένε πως δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις πέρα από τα κλαμπ. Και πως αυτές είναι οι ώρες διασκέδασης. 11 και μετά. Αφού σεκοντάρουν οι ιδιοκτήτες των κλαμπ σ’ αυτό. Και οι εργαζόμενοι εκεί γιατί δεν αντιδρούν; Ποιος επιβάλλει το ωράριο αυτό; Και σε τι αποσκοπεί; Και τι κάνουμε οι γονείς στο να αποτρέψουμε αυτό; Γιατί, δεν είναι και ότι καλύτερο, να κοιμάσαι την ημέρα για να βγεις να …διασκεδάσεις όλο το βράδυ και να γυρίσεις το άλλο πρωί χαράματα ή με την ανατολή του ηλίου. Πόσο πολύ μεγάλωσα στ’ αλήθεια; Μήπως παραέγινα συντηρητικός;
Αναρωτιέμαι πως διασκεδάζουν οι 15άρηδες και 16άρηδες στους άλλους τόπους. Ποιες είναι οι εναλλακτικές τους λύσεις. Εκεό που σε κάποιες πόλεις μετά τα μεσάνυχτα δεν κινείται άνθρωπος. Ούτε ενήλικες ούτε πολύ περισσότερο ανήλικοι. Οι άνθρωποι είναι στα σπίτια τους μόνοι ή με παρέες. Στα δικά μας μέρη, όπως όλα τα άλλα, κι η διασκέδαση είναι μέρος του καταναλωτικού συστήματος. Θα πρέπει να βγεις, να ντυθείς, να επιδειχτείς, να χρυσοπληρώσεις. Και Παρασκευή και Σάββατο και όποτε άλλοτε τύχει στο μέσο της εβδομάδας. Αλλού μπορεί να αρκεί η παρέα και το κέφι. Μπορεί τα πράγματα να είναι πιο απλά και το κάθετο τι στην ώρα του. Δε ξέρω.

Τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει, επίσης, μια στροφή των νέων στο ελληνικό τραγούδι. Αυτό συμβαίνει όχι μόνον ευκαιριακά (γάμοι, πανηγύρια, τοπικές εκδηλώσεις κ.ά.) αλλά και σ’ όλα τα στέκια της νεολαίας, ντίσκο και παμπ, καθώς και τα λεγόμενα ελληνάδικα, έχουν απαραίτητα στο πρόγραμμά τους ελληνικό τραγούδι. Ονομάζουν δε λαϊκό ένα μαγαζί όπου πάνε και “τσιφτετελίζονται” πάνω σε καρέκλες και τραπέζια, λικνίζοντας προκλητικά τα κορμάκια τους. Το κακό δεν είναι αυτό. Ο καθένας χορεύει ότι θέλεις και όπως θέλει. Παίζουνε χασάπικο και ο καθένας χορεύει όπως του κατέβει, παίζουνε ζεϊμπέκικο και οι παρέες χορεύουνε συρτό! Παίζουν ένα ακουστικό κομμάτι και κάποιοι προσπαθούν να βρουν τα… κατάλληλα βήματα να το χορέψουν. Εδώ που φτάσαμε, αρκετοί είναι αυτοί που χορεύουν και με τις… ειδήσεις!

Σας είπα πως δε χορεύω· δεν είναι η απόλυτη αλήθεια αυτή. Δε χορεύω ζεϊμπέκικο ή τσιφτετέλια. Μ’ αρέσουν τα συρτά. Και με ενοχλεί φοβερά όταν η ορχήστρα παίζει ζεϊμπέκικο. Ένας χορεύει και άλλοι 20 γύρω του κτυπάνε παλαμάκια, περιορίζοντάς του το χώρο. Σκεφτείτε όταν πάνω στην πίστα ανέβουν για να χορέψουν τρεις ή τέσσερις μερακλήδες. Μαζί τους γεμίζουν την πίστα και οι παρέες τους. Και πού να βρεθεί χώρος για όλους αυτούς, τι τσαλιμάκια να κάνει κανείς και πόσο να το ‘φχαριστηθεί; Αφήστε και το άλλο. Ο χορός τους διακόπτεται συνέχεια από τα γκαρσόνια που ανοίγουν τις σαμπάνιες, τις οποίες τους προσφέρει η παρέα. Χορός με διαλείμματα. Σκέτο μαρτύριο δηλαδή. Όπως θα καταλάβατε, με ενοχλούν αφάνταστα αυτού του είδους… η “στροφή”, αυτά τα “καμώματα”. Αν δε ξέρεις να χορεύεις, ελευθέρωσε την πίστα γι αυτούς που ξέρουν. Χορός δεν είναι το λίκνισμα της κοιλιάς, το κούνημα της γάμπας και η επίδειξη των… αναρριχητικών ικανοτήτων του καθενός (όσο πιο ψηλά, τόσο πιο καλά!). Χορός είναι ένα σύνολο ρυθμικών κινήσεων των ποδιών, των χεριών και ολόκληρου του σώματος, που εκτελούνται κάτω από ένα συγκεκριμένο ρυθμό. Αλλιώς, περιοριστείτε στην καρέκλα σας και “βαράτε” παλαμάκια (όπως καλή ώρα κι η αφεντιά μου) ή περιοριστείτε σ’ ένα συρτό.

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...