Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Τι καλό έμεινε από το κλείσιμο της κοιλάδας των Τεμπών

Επανέρχομαι μετά από μεγάλη διακοπή -αγρανάπαυση θα έλεγα- αφού ...σας πεθύμησα (Εντάξει, πλάκα κάνω!). Αφορμή μου έδωσε το ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΚΟΣΜΟΣΛΑΡΙΣΑ σχετικά με τις εργασίες διάνοιξης της κοιλάδας των Τεμπών. Επεχείρησα να πάω στην κοιλάδα για ...επιτόπιο προσωπικό ρεπορτάζ, αλλά μου απαγορεύτηκε η προσέγγιση. ...Για το καλό μου! Ας αρκεστούμε στις φωτογραφίες των εφημερίδων.

Θα επαναλειτουργήσει η κοιλάδα των Τεμπών για την κυκλοφορία των αυτοκινήτων; Και αν ναι, πότε; Οι υπεύθυνοι της εταιρείας απέφυγαν να αναλάβουν οποιαδήποτε δέσμευση γι’ αυτό, παρότι οι εργασίες αποκατάστασης εκτελούνται με πιο γρήγορους ρυθμούς.
Θα είναι ασφαλής η διέλευση των αυτοκινήτων; Η απάντηση των ιδίων στο ερώτημα αν το δέσιμο των βράχων στη διάρκεια της αποκατάστασης και τα προστατευτικά δίχτυα είναι ικανά να κρατήσουν βράχους σαν αυτό που έπεσε στη φονική κατολίσθηση τον προηγούμενο Δεκέμβρη ήταν κατηγορηματική: «Κανένα διαθέσιμο μέσο στην αγορά διεθνώς δεν είναι ικανό να κρατήσει το μέγεθος του βράχου που έπεσε τον Δεκέμβρη…». Ωχ!!
Οι εργασίες πάντως συνεχίζονται πυρετωδώς. Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες ξεσκαρώματος με τα χέρια και με ελαφρά εργαλεία αλλά και τοποθέτησης των πλεγμάτων προστασίας. Προβλέπονται αποκόλληση ασταθών βράχων με μηχανικά και χειρωνακτικά μέσα (ξεσκάρωμα), λεπτομερής χαρτογράφηση των πρανών κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκόλλησης, εγκατάσταση προστατευτικών φρακτών. Προς τούτο, εργάζονται 40 ειδικοί Ελβετοί αλπινιστές και γεωλόγοι, καθώς επίσης και 2 πιλότοι του ελικοπτέρου που χρησιμοποιείται και τα υπόλοιπα 30 τριάντα άτομα απασχολούνται ως βοηθητικό προσωπικό (οδηγοί, χειριστές, εργάτες κλπ).
Μέχρι σήμερα έχει απομακρυνθεί ποσότητα 700 κυβικών μέτρων ή 1750 τόνων βράχων και έχουν τοποθετηθεί περίπου 2 χιλιόμετρα φράχτες και 3.500 τετραγωνικά μέτρα προστατευτικά δίχτυα.

Το ερώτημα παραμένει μετέωρο και είναι κρίσιμο. Μα τι λέω, είναι θέμα ....ζωής και θανάτου. Θα ρισκάρουμε τη διέλευση από την κοιλάδα; Ή μήπως θα πρέπει πρώτα και κύρια να υπογράφουμε συμβόλαιο ...ασφαλούς διέλευσης με την εταιρεία και συμβόλαιο ζωής με ασφαλιστική; Θα μου πείτε, ο πρώτος και ο τελευταίος δρόμος είναι που διαβαίνουμε με ευθύνη ημών; Είμαι σίγουρος πως έχετε δει πινακίδες να αναγράφουν πως ... «η διέλευση των οχημάτων γίνεται με ευθύνη των οδηγών»!
Λοιπόν, να σας πω τι θα γίνει. Στην αρχή δειλά δειλά θα διέρχονται τα αυτοκίνητα και στο τμήμα αυτό του δρόμου, μέσα στην κοιλάδα, τα ατυχήματα θα είναι πολλά και καθημερινά. Διότι οι οδηγοί δε θα κοιτάνε μπροστά, τα προπορευόμενα οχήματα, αλλά θα κοιτάνε προς τα πάνωμην τους ...τύχει κάνας βράχος στο κεφάλι. Η τροχαία θα έχει πολλή δουλειά να κάνει. Ώσπου, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, θα ησυχάσουν όλα. Αυτοί, εμείς, όλοι. Για τα βράχια δεν είμαι σίγουρος. Θα ..ξεχαστούν όλα. Και θα ...διαβαίνουμε. Όπως ξεχάστηκαν και τόοοοσα πολλά. Η γρίπη των πτηνών, ο Η1Ν1....

Προς το παρόν, ας βολευτούμε με τις παρακαμπτήριες οδούς. Ευκαιρία είναι, όλοι οι έλληνες -πλην Θετταλών- να γνωρίσουν και τη Θεσσαλία. Την έχουν γνωρίσει για την ακρίβεια.

4. Θετταλία.

Ὅριον τῆς Θετταλίας τὸ παλαιὸν πρὸς τῇ θαλάττῃ, ἦν ἡ παραλία ἀπὸ Θερμοπυλῶν μέχρι τῆς ἐκβολῆς τοῦ Πηνειοῦ ποταμοῦ. Πρὸς τὴν μεσόγαιαν ἡ χώρα πεδίον ἐστί, κύκλῳ δ᾽ ἄκραι τὴν χώραν περικλείουσι. Τῶν κατοίκων τῆς Θετταλίας οἱ μὲν ταγοὶ κύριοι τῆς χώρας ἦσαν, οἱ δὲ γεωργοὶ τοὺς ἀγροὺς ἐθεράπευον καὶ ἐν ταῖς νομαῖς⁴ τὰ ποίμνια ἔνεμον⁵. ᾽Εν Θετταλίᾳ οἱ ποταμοὶ ἐν ταῖς πηγαῖς μικροί εἰσιν, ἐν δὲ τοῖς πεδίοις πολλαχοῦ λιμνάζουσιν. Οἱ ποταμοὶ τὴν χώραν πολλάκις κατακλύζουσι καὶ τὴν γεωργίαν καὶ τὰς νομὰς βλάπτουσιν. Οἱ κάτοικοι τότε ἐν ἀπορίᾳ εἰσίν. ᾽Εν ταῖς εὐφορίαις δ’ ὅμως ἡ Θετταλία ἐκφέρει σῖτον, κριθάς, ὀπώρας· τρέφει δὲ ἀγέλας ἵππων καὶ προβάτων. Τὴν δ’ ἐκ τῶν ἀγρῶν κομιδὴν⁶ ἐφ’ ἁμαξῶν εἰς τὰ ταμιεῖα⁷ τῶν οἰκιῶν φέρουσι.

(από το ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, του Γεωργίου Ν. Ζούκη, Ο.Ε.Δ.Β., εν Αθήναις 1954, 1ο Τμήμα, Παραγρ. 4. Θετταλία, σελ. 8.)

Γνώρισαν ότι η Λάρισα έχει και δικιά της παραλία∙αυτήν του Αγιοκάμπου (κλικ) , με 14 χλμ. μήκος. Γνώρισαν τον ανατολικό Κίσσαβο (Όσσα)∙κατάφυτος μέχρι τη θάλασσα. Ο παραλιακός δρόμος από Αγιόκαμπο μέχρι τη γέφυρα του Πηνειού, είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ. Γνώρισαν την επαρχία Αγιάς (κλικ), εκεί που καλλιεργούνται τα γνωστά μήλα Αγιάς (ομολογώ πως μέχρι τα 30 μου, νόμιζα πως οι μηλιές είναι ορεσίβια δέντρα. Τώρα έμαθα πως είναι και ...καμπίσια). Γνώρισαν, ή απλά είδαν, τα όμορφα χωριά της Ρέτσιανης (Μεταξοχωρίου) (κλικ) και της Νιβόλιανης (Μεγαλόβρυσου (κλικ), σκαρφαλωμένα στις νότιες πλαγιές του Κισσάβου.

Αλλά γνώρισαν και τον Ανατολικό Όλυμπο. Μέσω Γόννων, ανέβηκαν στην Καλλιπεύκη (κλικ) και δια μέσω ενός εκπληκτικού δάσους, κατέβηκαν στον Παλαιό Παντελεήμονας (κλικ) ή στη Λεπτοκαρυά και από κει στην ΠΑΘΕ. Ακόμα και οι άλλοι που επέλεξαν την άλλη οδό, γνώρισαν την Ελασσόνα και την επαρχία της, είδαν και απόλαυσαν τον μεγαλοπρεπή, χιονοσκέπαστο και νεφελοσκεπή Όλυμπο, από τη δυτική του πλευρά. Για να μην πολυλογώ, η κατολίσθηση στην κοιλάδα των Τεμπών, η διακοπή της κυκλοφορίας και εκτροπή μέσω άλλων οικών αρτηριών, μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την Ελλάδα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν.

 
ΥΓ1. Τώρα που θυμήθηκα τη γρίππη των πτηνών, αλήθεια, εμβολιάστηκαν όλα τα πετούμενα του ουρανού και κόπασε ο ...χαμός; Ή μήπως τα κανάλια έχουν άλλα επίκαιρα και πιο σοβαρά θέματα για να τους –και μας- απασχολούν;

ΥΓ2. Το παλιό καλό βιβλίο «ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ» μπορείτε να το μεταφορτώσετε από τη δ/νση: http://www.slideshare.net/giannisver/ss-2589810







Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Την Κυριακή λυπηθείτε τους....

Εκφράζω ύστατη έκκληση και θερμή παράκληση προς...

...τον πρόεδρο του Παναθηναικού,


...τον Γενικό αρχηγό του ποδοσφαιρικού τμήματος της ομάδας,


...τους προπονητές της ομάδας,


....τους παίκτες και...  


...το λαό του Παναθηναικού:




Την Κυριακή, λυπηθείτε τους. Δείξτε λίγη ανθρωπιά, δείξτε οίκτο, δείξτε έλεος! Κάντε το καλό και ρίξτε το στο ...Πασαλιμάνι! Για τη ψυχή της μάνας σας!

ΥΓ. Και μην πάει να μου τη βγει καμιά ....κουφάλα για την αποψινή ήττα! Ήταν ένας αγώνας που δε μας ενδιέφερε. Ότι κάναμε -ή προσπαθήσαμε να κάνουμε- το κάναμε για την Ελλάδα, για τη βαθμολογία της χώρας μας! ...Ρε γαμώτο!!

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Της ...γυναίκας η καρδιά

Σήμερα γιορτάζουν οι γυναίκες σ' όλο τον κόσμο κι εγώ είμαι απροετοίμαστος για δώρα που ...φέρνουν κοντά, ξέρετε εσείς!


Δυστυχώς, δε μπορώ να τους προσφέρω την καρδιά μου -μιας και αυτή είναι φυλακισμένη και το κλειδί χαμένο!


Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να τους υποσχεθώ πως θα τις αναζητώ μέρα νύχτα...



...πως ποτέ δε θα τους γυρίσω την πλάτη -ακόμα και αν αυτές μου τις γυρίσουν-...



...πως δε θα τις κανω -ή ξανακάνω- να δακρύσουν...



...πως θα τους ευχηθώ ...ευχές μύριες...



...πως θα τις ονειρεύομαι κάθε βράδυ...



...πως αμέτρητα θα τους στείλω τα φιλιά -και τη φιλία- μου...



...και θα παραμείνω για πάντα ερωτευμένος μαζί τους...



...πόσο; Μα του ...του θανατά!


Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

...Από δω, η φίλη μου η Rai, Rai Nam

Σήμερα θα σας γράψω για τη μικρή μου φίλη, τη Rai. Το πλήρες όνομά της είναι Rai Nam, είναι 11 χρονών και μαζί με τα τρία της αδέλφια και τους γονείς της ζουν κάπου εκεί στην Καμπότζη, στην περιοχή Τσόρμ Ξαν. Η οικογένειά της εκτρέφει ζώα -λίγα πουλερικά, χοίρους και βοοειδή- για να επιβιώσει. Διαθέτουν και ένα κομμάτι γης για καλλιέργεια∙συνήθως ρύζι. Η μικρή Rai περπατάει μεγάλες αποστάσεις για να βρει πόσιμο νερό και να το μεταφέρει σπίτι. Αυτή είναι αποκλειστική φροντίδα των γυναικών και των κοριτσιών, μιας και δε διαθέτουν δεξαμενές για την αποθήκευση του νερού. Φυσικά για τις καθημερινές τους ανάγκες μαζεύουν το νερό της βροχής ή παίρνουν νερό από ρυάκια και αφύλακτα πηγάδια, που όμως χρησιμοποιούν χωρίς να βράσουν, αγνοώντας τους κανόνες υγιεινής∙ άλλωστε ποιος να τους τα διδάξει;

Το σπίτι της μικρής μου φίλης είναι φτιαγμένο από τσίγκο. Άλλωστε τα περισσότερα σπίτια της περιοχής είναι ξύλινα, με στέγες αχυρένιες ή από τσίγκο, ενώ οι τοίχοι είναι από ξύλο ή μπαμπού. Δε ξέρω αν η Rai είναι τυχερή που ζει μέσα στο τσίγκινό της σπίτι, αλλά αυτό διαθέτει η οικογένειά της. Άλλωστε έχουν και πολλές επιλογές;
Η μικρή Rai είναι τυχερή γιατί μπορεί και πηγαίνει σχολείο. Μη φαντάζεστε απλά πράγματα, αφού διανύει αρκετή απόσταση για να πάει και να γυρίσει. Είναι όμως τυχερή γιατί ο αναλφαβητισμός αγγίζει το 42,26%, με τα κορίτσια να «προηγούνται» στον δείκτη, αφού οι γονείς τους, λόγω των μεγάλων αποστάσεων που καλούνται να διανύσουν καθημερινά, φοβούνται να τα στείλουν. Η Rai ευτύχησε να έχει δημοτικό σχολείο στην κοινότητα που διεμένει. Φυσικά για γυμνάσιο και λύκειο είναι λίγο δυσκολότερα τα πράγματα, καθώς στην περιφέρειά της υπάρχουν μόνο δύο γυμνάσια και ένα λύκειο. Αλλά ας μεγαλώσει η Rai και βλέπουμε.

Από υγειονομική περίθαλψη, η μικρή μας Rai και η κοινότητά της πάσχει. Καθημερινά εύχονται να μην αρρωστήσει καποιο μέλος της οικογένειά της, αφού για να το μεταφέρουν στον κοντινότερο σταθμό υγείας, πρέπει να διανύσουν με τα πόδια απόσταση μεγαλύτερη των πέντε χιλιομέτρων από το σπίτι της. Φαντάζομαι θα γνωρίζετε πως οι πιο συνήθεις ασθένειες που πλήττουν τον πληθυσμό και κυρίως τα μικρά παιδιά, είναι ο τύφος, η ελονοσία, ο δάγγειος πυρετός, γαστρεντερικά προσβλήματα και μολύνσεις στα μάτια. Φτωχή μου Rai. Εμείς εδώ ευχόμαστε και προσευχόμαστε να μην ασθενήσεις ποτέ! Στο δικό μας θεό∙ α, ναι, ξέχασα να σας πω πως η Rai και η οικογένειά της είναι Βουδιστές, αλλά τί σημασία έχει; Οι θεοί όλου του κόσμου όλο και κάποια συγγένεια μεταξύ τους θα έχουν! Τι στο καλό ...θέοί είναι;

Δεν έχω μιλήσει ποτέ με τη νεαρή μου φίλη, άλλωστε μόλις πρόσφατα την έχω γνωρίσει. Εξάλλου η Rai και η οικογένειά της, αλλά και όλοι οι κάτοικοι της κοινότητάς της είναι Χμερ και μιλούν την ομώνυμη γλώσσα. Μου έχει στείλει όμως μία φωτογραφία της. Δείτε πόσο γλυκιά είναι, αλλά και πόση θλίψη έχει στα τόσο εκφραστικά της ματάκια.


Πρόσφατα της έστειλα μια επιστολή και της έγραψα λίγα πράματα για μένα, την οικογένειά μου και την πόλη μου. Δε θα μπορέσει να τα διαβάσει, καθότι δεν είναι γραμμένα στα Χμερ, αλλά όλο και κάποιος θα της τα μεταφράσει. Και θα περιμένω με αγωνία δικά της νέα.

Πω πω, κόντεψα να το ξεχάσω. Να ξεχάσω να σας πω το πώς γνώρισα τη μικρή μου φίλη, τη μικρή Rai. Λοιπόν, είχα κάποτε ακούσει για «υιοθετήσεις» παιδιών, για την ActionAid και τις δραστηριότητές της κι έτσι επισκέφθηκα την ηλεκτρονική της δ/νση. Πλοηγήθηκα, μελέτησα και συμπλήρωσα τη σχετική αίτηση. Και νάμαι σήμερα με μια καινούρια φίλη, μια μικρή φίλη από τη μακρινή Ασία, τη Rai Nam. Θάθελα δε παρεπιπτόντως να σας πω, πόσο πολύ μου/μας άλλαξε τη διάθεση, αυτή η "γνωριμία" μου/μας με τη μικρή μου φίλη!

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Διάγγελμα στον Ελληνικό λαό

Πρώτη του Μάρτη σήμερα και αντί των γνωστών αισιόδοξων ευχών ...«Καλό Μήνα» ή ακόμη το ...«Καλή Άνοιξη», ή των απαισιόδοξων ... «Μάρτης, γδάρτης, παλουκοκάφτης» (ειδικά αυτό το Μάρτη που προβλέπεται για την Ελλαδίτσα μας να περνά νωρίς νωρίς των παθών της τον τάραχον, ελέω Όλι Ρέντ) αποφάσισα να εξαγγείλω διάγελμα στο ελληνικό λαό. Επειδή δε μπορώ να περιμένω τα δελτία των οχτώ, το αναρτώ τούτην εδώ τη στιγμή.



Το διάγγελμα ήταν μια ευγενική χορηγία ενός παλιού συμμαθητή μου, κάπου εκεί στη Σαουδική Αραβία.


ΥΓ1. Τιιιι Όλι Ρεντ και πράσινα άλογα∙ Όλοι ΠΑΟ!!

ΥΓ2. Στο ειδικό ιστολόγιο του υποφαινόμενου, με θέμα τις ομορφιές της Ελλάδας, σας δίνω την ευκαιρία να επισκεφθείτε ένα
μικρό καταρράχτη τύπου Νιαγάρα, πλάτους 20 μ και ύψους 12μ. Εδώ κοντά, στα ορεινά των Τρικάλων, στη Νότια Πίνδο. Ελπίζω να το απολαύσετε, επλά κάντε ένα ...κλικ!

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...

Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει...